Σήμερα, προτίθεμαι να ζητήσω την βοήθεια των φίλων αναγνωστών αυτού του ιστολογίου σε ένα ζήτημα που με απασχολεί. Παρακαλώ, λοιπόν, προσέξτε τους παρακάτω συλλογισμούς μου και αν βρείτε κάπου λάθος, ενημερώστε με:
– Μέσα είμαι! Οκτώ καθαρίστριες έχω, άρα φτιάχνω άνετα μια ΚοινΣΕπ.(2) Άρθρο 3, παράγραφος 4: Μόνη η συμμετοχή ενός φυσικού προσώπου με την ιδιότητα του μέλους-εταίρου, σε Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, δεν του προσδίδει εμπορική ιδιότητα και δεν δημιουργεί ασφαλιστικές ή φορολογικές υποχρεώσεις.
– Αυτό είναι! Στην αρχή νόμιζα ότι, ως μέλη της ΚοινΣΕπ, οι καθαρίστριες θα πλήρωναν εισφορές στον ΟΑΕΕ, οπότε… άνθρακες ο θησαυρός. Βλέπετε, είχα υπ’ όψη μου τις διατάξεις ενός άλλου νόμου, του 3996/2011, ο οποίος είχε ψηφιστεί λίγο νωρίτερα και έλεγε ότι “τα μέλη/φυσικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται σε Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις και ασκούν δραστηριότητα υπαγόμενη, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, στην ασφαλιστική προστασία του ΟΑΕΕ, ασφαλίζονται υποχρεωτικά στον οργανισμό αυτό…”. Ευτυχώς, ο 4019/2011 απάλειψε την συγκεκριμένη υποχρέωση (νά ‘ναι καλά οι άνθρωποι που τον ψήφισαν!).
Από τον ΟΑΕΕ γλιτώσαμε, λοιπόν. Μήπως, όμως, έχουμε πρόβλημα με το ΙΚΑ;
Για να δούμε τι λέει ο 4019/2011 επ’ αυτού:
(3) Άρθρο 4, παράγραφος 7: Η παροχή υπηρεσιών προς εξυπηρέτηση του σκοπού τής ΚοινΣΕπ από μέλη της, τα οποία δεν βρίσκονται σε εργασιακή σχέση με αυτήν, γίνονται κατ’ εφαρμογή των άρθρων 713 επ. Α.Κ. (σ.σ.: 713 και επομένων του Αστικού Κώδικα)…
(4) Α.Κ., άρθρο 713: Με τη σύμβαση της εντολής ο εντολοδόχος έχει υποχρέωση να διεξαγάγει χωρίς αμοιβή την υπόθεσηπου του ανέθεσε ο εντολέας.
Συγκινήθηκα τώρα! Για να ανακεφαλαιώσω και να βγάλω συμπέρασμα:
– Βήμα πρώτο: Υπολογίζω πόσα παίρνουν σήμερα στο χέρι οι οκτώ καθαρίστριες. Πες, τεσσεράμισυ κατοστάρικα καθεμιά… τρία εξακόσια τον μήνα… επί δεκατέσσερα… πενήντα τετρακόσια τον χρόνο… από έξι τριακόσια κάθε καθαρίστρια.
– Βήμα δεύτερο: Με την απειλή τής απόλυσης, τις βάζω και φτιάχνουν μια ΚοινΣΕπ, η οποία θα έχει ως σκοπό τον καθαρισμό επαγγελματικών χώρων. Μάλιστα δε, για να έχω το κεφαλάκι μου απολύτως ήσυχο, βάζω και δυο δικούς μου ανθρώπους μεταξύ των ιδρυτών.
– Βήμα τρίτο: Μόλις στηθεί η ΚοινΣΕπ, κάνω μια συμφωνία μαζί τους να αναλάβουν τον καθαρισμό τού εργοστασίου μου, με αμοιβή εξήντα πέντε χιλιάδες τον χρόνο. Μιας και, ουσιαστικά, η ΚοινΣΕπ δεν θα έχει έξοδα, αυτά τα λεφτά θα μοιραστούν στα δέκα μέλη της, άρα κάθε καθαρίστρια θα πάρει εξίμισυ χιλιάρικα, δηλαδή λίγο παραπάνω από όσα παίρνει σήμερα. Παναπεί: κι εκείνες είναι εντάξει (το ότι δεν έχουν ασφάλιση αποτελεί μια λεπτομέρεια που δεν απασχολεί εμένα) κι εγώ γλιτώνω όλα όσα πληρώνω σήμερα στο ΙΚΑ. Κι όλα αυτά ν ό μ ι μ α. Ζάχαρη!
Και τώρα που το σκέφτομαι… γιατί μόνο οι καθαρίστριες ΚοινΣΕπ; Γιατί να μη κάνουν μια ΚοινΣΕπ και οι πωλητές μου; Κι άλλη μια οι εργάτες στην παραγωγή; Κι ακόμη μια οι οδηγοί των φορτηγών που μεταφέρουν τα προϊόντα μου; Χμμμ… Ενδιαφέρον! Για να δούμε: δέκα… μείον πέντε… μείον πέντε… έξι διά δύο… συν οκτώ…
Κι ενώ εγώ ξαναπαίρνω χαρτί και μολύβι για να κάνω καινούργιους λογαριασμούς, εσείς σκεφτείτε τα παραπάνω και πείτε μου: κάνω κάπου λάθος ή πράγματι μπορώ να απολαμβάνω νόμιμα αδήλωτη κι ανασφάλιστη (δηλαδή, “μαύρη”) εργασία;
(*) Ως γνωστόν, στην εποχή μας δεν υπάρχουν ούτε εργασία ούτε εργαζόμενοι. Υπάρχουν μόνο απασχολούμενοι, οι οποίοι κάπου απασχολούνται (λες και πάνε κάπου να σκοτώσουν την ώρα τους). Εξ ου και το παλιό υπουργείο εργασίας λέγεται πλέον υπουργείο απασχόλησης.