Πόλη: Αθήνα
Έτος: 2014
Υποψήφια θέση:Βοηθός Λογιστή (νόμιζα)
Περιγραφή εργοδότη: Προωθητική Εταιρία
Διηγείται ο Φρι Σπιριτ
Η αγγελία για “βοηθό λογιστή/υποστήριξη μηχανογραφημένου λογιστηρίου” έγραφε, έβαλα κι εγώ ένα jeans, μια μαύρη μπλούζα και ένα απλό μπουφάν και πήγα. Η εταιρία δεν είχε site στο internet, οπότε εκεί άρχισα να ψυλλιάζομαι ότι κάτι παίζει. Εκεί που ήμουν πια σίγουρος, ήταν όταν στη διεύθυνση που μου έδωσαν να πάω, ήταν δηλωμένο ένα ξενοδοχείο που είχε κλείσει από το 2010. Τέσπα, δουλειά δεν είχα, ας πάω λέω.
Μπαίνω μέσα, ένας σχετικά ωραίος χώρος, με πολύ χαμηλό φωτισμό κι έναν “περιέργο” υπάλληλο σε ρόλο γραμματέα. Κάπου εκεί ομολογώ ξεκίνησα να αποχαιρετώ τα εσωτερικά μου όργανα.
Κάποια στιγμή με φωνάζουν επιτέλους μέσα, με περιμένει ένας τύπος σαν καρικατούρα του Μπογδάνου εμφανισιακά Η συνέντευξη ήταν παρμένη από guide book, λες και όσα μαθαίνεις στη σχολή ισχύουν γενικά. Μου περιγράφει τη θέση εργασίας σαν μια “μοναδική ευκαιρία” στις πωλήσεις, ξεκινώντας από door to door και φτάνοντας στα….μπλα μπλα – όπα, ψηλέ, βοηθό λογιστή ζήταγες!Αφού ξεκαθαρίσαμε αυτή την ιστορία, την προσπεράσαμε άμεσα δηλαδή, χωρίς καμία εξήγηση, με ρώτησε αν με ενδιαφέρει η θέση. Τον ρώτησα και εγώ για μισθό και είπε θα το συζητήσουμε αφού εργαστώ για 2 εβδομάδες τσάμπα εκεί.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπήρχε και πρόβλημα/παρατήρηση. Όταν τελείωσε όσα είπε, με κοιτάει με υφάκι 1000 μαζεμένων Μπογδάνων και μου λέει “Όταν (όχι αν) ξεκινήσεις, να είσαι καλύτερα ντυμένος. Ένα κοστούμι ή έστω ένα δερμάτινο σακάκι με δερμάτινα παπούτσια έχεις, δεν έχεις; Δεν έχεις, ε; Πρόβλημα αυτό, αλλά ίσως κάνω τα στραβά μάτια επειδή σε συμπάθησα”.
Προφανώς και δεν ξανασήκωσα το τηλέφωνο την αμέσως επόμενη μέρα που με κάλεσαν, αλλά τουλάχιστον ο φίλος με διασκέδασε αρκετά με το υφάκι και το παραμύθι που πουλούσε