fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Το αφεντικούλι και ο κακός εργαζόμενος

στo Ημερολόγιο Καταστρώματος

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Αν αποφασίσεις να κάνεις αναζήτηση στο διαδίκτυο με λέξεις κλειδιά όπως “εργασία” και “αφεντικό”, θα γεμίσει η οθόνη σου με τίτλους “πιασάρικων” άρθρων όπως  “Πώς να λέτε όχι στο αφεντικό σας χωρίς να λέτε όχι!”, “Τι να κάνετε όταν έχετε ένα κακό αφεντικό!”, “Όταν το αφεντικό σε πιάνει να κοιμάσαι εν ώρα εργασίας” και άλλα πολλά τέτοια -τάχα μου συμβουλευτικά- κείμενα που προσπαθούν να σε κατευθύνουν -για το καλό σου- προς ένα ανθισμένο και χαρούμενο εργασιακό λιβάδι .

Ξεπερνώντας για χάριν αυτού του άρθρου τη χρήση του ευτελούς όρου “αφεντικό”,  που δεν ταιριάζει σε κανέναν αξιοπρεπή εργαζόμενο, διαβάσαμε το κείμενο που “δίνει λύσεις” στην περίπτωση του κακού αφεντικού, ψάχνοντας να βρούμε απαντήσεις στα διακαή μας εργασιακά ζητήματα, έστω λίγη υποστήριξη …έστω λίγη τροφή για σχολιασμό. Και δυστυχώς το τελευταίο ήταν το μόνο που εντοπίσαμε.

Εργασιακά δικαιώματα, νομοθεσίες, ψυχολογικές συμβουλές ή έστω και παραδειγματικές ιστορίες εργαζομένων δε βρέθηκαν πουθενά μέσα στις 500 λέξεις του κειμένου. Το μόνο που συναντήσαμε ήταν πέντε προτάσεις που έμμεσα στοχοποιούν τον ίδιο τον εργαζόμενο και του ψιθυρίζουν στο αυτί πως πιθανόν αυτός να είναι  ο “κακός” και όχι το καημένο το αφεντικό.

Να μάθουμε ακόμα να εκτελούμε τις διαταγές του αφεντικού στο φτερό, σαν τον ακόλουθο του Δράκουλα (Renfield).

Με ελαφρότητα ύφους αλλά και με έντονο πατρονάρισμα, το άρθρο μας παροτρύνει σε αυτοαξιολόγηση: μας συμβουλεύει να κοιτάξουμε πρώτα τη δική μας απόδοση διότι προφανώς ένα κακό αφεντικό πάντα έχει τους λόγους του να είναι κακό.

Εν συνεχεία, και εφόσον έχουμε σιγουρευτεί ότι δεν είμαστε άξιοι της μοίρας μας και των νεύρων του “αφεντικού”, μας προτείνει να αγαπήσουμε, να κατανοήσουμε και να συμπονέσουμε το αφεντικό μας. Πρέπει δηλαδή να του αναγνωρίσουμε τις κακές του μέρες, να μην το παρεξηγήσουμε αν δε λέει καλημέρα και μπαίνει στο χώρο εργασίας “σαν κακό ψόφο να’χει”, να νιώσουμε την ανάγκη του να είναι διαφορετικός από εμάς, να του αναγνωρίσουμε ως ελαφρυντικό την πίεση που ίσως δέχεται από τους ανώτερούς του, να καταλάβουμε βρε αδελφέ ότι “μπορεί να μην είναι πρωινός τύπος” (sic) .

Επίσης, αφού μάθουμε να χασκογελάμε με όλες τις μπαρούφες, τις προσβολές και τα κρύα ανέκδοτα του αφεντικούλη μας, πρέπει να μοχθήσουμε, να ιδρώσουμε και να στύψουμε το μυαλό μας ώστε να γίνουμε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ. Και για να γίνουμε απαραίτητοι, θα πρέπει να ξελασπώνουμε το αφεντικό, να λύνουμε τα προβλήματά του ώστε αυτό να παίρνει τα εύσημα και τα μπόνους από τους “πιο πάνω”. Αν μάθουμε ακόμα να εκτελούμε τις διαταγές του αφεντικού στο φτερό, σαν τον ακόλουθο του Δράκουλα (Renfield), αλλά ταυτόχρονα να παίρνουμε ελαφρά τη καρδία όλα τα υπόλοιπα που ίσως μας ξινίζουν λίγο, ε τότε  θα είμαστε σε έναν καλό δρόμο για να γίνουμε το τσιμπούρι του αφεντικού.

renfield

Δεν ξέρω αν είναι λυπηρές,  αστείες  ή απλά γραμμένες συνωμοτικά μόνο από “αφεντικά” αυτές οι συμβουλές. Η λύση που προσέφερε ο αρθρογράφος για τα “κακά αφεντικά” λέρωσε την οθόνη με δουλικότητα και συγκατάβαση.

Γιατί δεν εμφανίζονται στην αναζήτηση  στο διαδίκτυο  άραγε άρθρα που να εξηγούν στα αφεντικά πώς θα πάψουν να είναι κακά αφεντικά; Γιατί όλα αυτά τα κείμενα ρίχνουν πάντα το φταίξιμο στον υφιστάμενο, στον εργάτη, στον υπάλληλο και πάντα δικαιολογούν τη γεμάτη άγχος και ευθύνες εργοδοσία;

Αναρωτιέμαι πότε το google θα μας “γυρίσει πίσω” ένα κείμενο που να εξηγεί με ανάλαφρη διάθεση στους εργοδότες ότι δε πειράζει αν ο εργαζόμενός τους είναι “κακός” αφού μπορεί να μην είναι πρωινός τύπος. Και καθώς δε μπορούμε να περιμένουμε αυτή μέρα της δικαίωσης, θα γράψουμε εμείς τον 5-λογο του κακού εργαζόμενου:

Ανήκουστο και προκλητικό ίσως στα δικά σας αυτιά, αλλά ο εργαζόμενος έχει προσωπική ζωή!

Αγαπητά αφεντικά,

 “Τι να κάνετε όταν έχετε κακό εργαζόμενο”:

  1. Πρώτα κοιτάξτε τα δικά σας χάλια

Ίσως νομίζετε ότι ο υπάλληλος σας είναι άχρηστος, κακότροπος και δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα, αλλά μήπως το πρόβλημα είστε εσείς που δίνετε το κακό παράδειγμα με τη δική σας ασχετοσύνη και τον θρασύ αντι-επαγγελματισμό σας;

  1. Συνειδητοποιήστε ότι ο εργαζόμενος δε σας ανήκει

Το γεγονός πως του προσφέρετε έναν μισθό (ιδανικά) για τις υπηρεσίες του -την εργασία που εκτελεί προς το δικό σας όφελος δηλαδή- δεν εξυπακούεται ότι σας ανήκει η ψυχή του. Ανήκουστο και προκλητικό ίσως στα δικά σας αυτιά, αλλά ο εργαζόμενος έχει προσωπική ζωή, υποχρεώσεις εκτός του εργάσιμου και μα τον Δία και τους άλλους 11 θεούς, έχει το δικό του χαρακτήρα και το δικό του τρόπο/ρυθμό επίλυσης καταστάσεων.

  1. Μάθετε τον εργαζόμενό σας

Του φτάνουν άραγε τα χρήματα που αμείβεται ώστε να βιοποριστεί αξιοπρεπώς; Πόσα ΜΜΜ αλλάζει κάθε πρωί για να είναι στην ώρα του στην πόρτα σας; Το αρρωστημένο άγχος που έχει αποκτήσει είναι δικό σας δημιούργημα ή μήπως είναι τρελός-μήπως τα’χει χαμένα, που ακόμα πιστεύει θα πληρωθεί τα δεδουλευμένα;

  1. Γίνετε απαραίτητοι

Αν δε θέλετε να σας παρατήσει σύξυλους ένα μεσημέρι με μία καθαρογραμμένη αίτηση παραίτησης στο γραφείο σας, τότε πρέπει να του αποδείξετε ότι είστε αναντικατάστατοι εργοδότες και ότι σαν και εσάς δεν έχει αλλού. Για να κρατήσετε τους εργαζόμενούς σας κοντά σας,  μία επίσης καλή ιδέα είναι να τους σέβεστε, να τους αμείβετε δίκαια και να τους επιβραβεύετε τόσο συχνά όσο τους επιπλήττετε.

  1. Μην τα παίρνετε όλα τις μετρητοίς

Αν δεν καταφέρατε αυτό το μήνα να πιείτε όλο το αίμα του εργαζόμενού σας, μη σας παίρνει από κάτω. Θα ‘ρθουν και άλλες ευκαιρίες να αποδείξετε πόσο απάνθρωποι είστε. Αν πάλι, θέλετε να κάνετε τη διαφορά και να σπάσετε τα ταμπού περί αφεντικών, αντιληφθείτε πως ο εργαζόμενος/υφιστάμενός σας είναι το ίδιο ανθρώπινος όσο κάποτε -πριν την προαγωγή – ήσασταν και εσείς.

Με ειρωνική διάθεση,

Γράφει η Αμάντα Πατσοπούλου

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Ημερολόγιο Καταστρώματος

17η Νοέμβριου 2020

Γράφει ο ΣτΑκ Για το #IFI Η καταδίκη της χρυσής αυγής σίγουρα
Στην Κορυφή