Στις 14 Φλεβάρη 1884 γεννήθηκε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης
Σαν σήμερα, στις 14 Φλεβάρη 1884, γεννιέται στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, ο τεράστιος ποιητής Κώστας Βάρναλης.
Σαν σήμερα, στις 14 Φλεβάρη 1884, γεννιέται στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, ο τεράστιος ποιητής Κώστας Βάρναλης.
Δημήτρης Καφετζής: Δεν τρέφω πια καμία αυταπάτη Διαλέγω τον μοναχικό δρόμο της σιωπής
Κάποτε θα τελειώσουν όλα αυτά. Και θα λέμε ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.
Γράφει Η Συλβάνα Παπαϊωάννου Για το #IFI 1920. Μια γενιά νέων ποιητών προσπαθεί να υπάρξει και να εκφραστεί μέσα σε ένα κλίμα μελαγχολίας και παρακμής. Νεορομαντικοί, μετασυμβολιστές, νεοσυμβολιστές, καταραμένοι ποιητές. Πώς είναι να είσαι γυναίκα ποιήτρια εκείνη την εποχή; Και μετέπειτα να είσαι γνωστή κυρίως για τον έρωτα σου και όχι για το έργο σου.…
πένθος πενθώ για κείνους που πεθαίνουν σε τέσσερις τοίχους για κείνους που ξεχάσανε κι εκείνους που συμβιβαστήκαν πενθώ για τα παιδιά που εξαργυρώνουν το ρούχο της νιότης για τους βασανιστές και τους ηγεμόνες όσους καταδιώκουν τη δική τους ελπίδα πενθώ για τις γυναίκες που δίνουν μόνον ηδονή μέσα στη νύχτα που μακραίνει χωρίς να θαμποφέγγει…
21 Ιουλίου 1928 έφυγε από τη ζωή ο σημαντικότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης. Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια, θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια. Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους, ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη ο ήλιος,…
Από τον Αντώνη Αντωνάκο Αρκετοί άνθρωποι αγαπούν το κουτσομπολιό και τρέφονται απ’ αυτό. Η ίδια η λογοτεχνία είναι πολλές φορές τροφή για κουτσομπολιό, αφού το συγκροτημένο σύνολο των αναγνωστών θέλει να βρει πίσω απ’ τις λέξεις τα βίτσια του συγγραφέα εν ονόματι της κοινής περιέργειας. Κάθε φορά που ακούγεται η προσωπική φωνή μέσα στα έργα…
Τι θέλουμε; Να μας αγαπήσετε; …όχι, δε θέλουμε να μας αγαπήσετε. Άλλωστε, δεν μπορεί να συμβεί τέτοιο πράγμα. Η αγάπη, για σας, είναι ένα καλειδοσκόπιο, που το ψωνίσατε σε προσφορά από κάποιο πολυκατάστημα και δείχνει εικόνες ξεπατικωμένες από ρομαντικά αναγνώσματα και τηλεοπτικές κομεντί, ανακατεμένες σε τυχαία σειρά. Δε θέλουμε να μας αγαπήσετε. Δεν μπορείτε να…
Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος Κρύφτηκα για με βρίσκουν εύκολα τ’ αδέρφια μου Ακούω τις νότες του θεού που με ονειρεύεται Ο αφαλός μου σε κανένα ουρανό δεν είδε φως Το χωριό που δεν υπάρχει στο χάρτη ψάχνω Τη μάνα μου, που άφησε το χέρι μου και χάθηκα Εδώ όπου σμίγουν όλες οι σιωπές μόνο…
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό». Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου ‘κλειναν την πόρτα μην…
Του Γιάννη Ζελιαναίου (ένα κείμενο εμπνευσμένο από τους πίνακες του Στέλιου Ερμογενίδη που παρουσιάζονται στην δεύτερη ατομική του έκθεση με τίτλο PAIN T) Στόματα ανέστια, πρόσωπα πρόσχαρα, κενοτάφια μιας χαοτικής κοινωνίας που τελειώνει πριν καν προσπαθήσει. Έρωτας που λυγάει σαν η μηχανή του σώματος ματώνει από μαρασμό, σαν ο πόνος γίνεται καθοριστική προσωδία και οι…
Υπάρχει ένας σκύλος ο οποίος τυχαίνει να διαθέτει τη μαγική ιδιαιτερότητα να αντλεί από κάθε πηγή, ακόμα κι απ’ τη δίψα του. Κι είναι αλήθεια πως αυτός ο σκύλος έχει μια προτίμηση προς το παράλογο και το ακραίο. Το περίεργο, το ασυνήθιστο, το απαγορευμένο. Είναι αισθησιακός και νοητικός. Σχεδόν αλυσοδεμένος στη βουλησιαρχία των παθών του,…
Από σοφούς. Από σπουδαίους που μας μαγαρίζουν με τη γνώμη τους. Από όσους αναπάντεχα μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Απ’ την κατάθλιψη του διάσημου. Απ’ την αγαμησιά του δημοσιογράφου. Από τόσους χιλιάδες μαλάκες που φωτογραφίζουν προέδρους. Από βιομηχανίες όπλων. Από παπάδες. Από ρούχα που μας κρύβουν. Από βιοπάλη. Από σκυλάδικα σε λεωφορεία σε γιωταχή σε…
Eκτοτε βάζω συντεταγμένες 00´ 33″ για να συμπίπτει η ασυνέπεια μου με όσα λέμε στην αρχή της κάθε εβδομάδας…
Πώς θα γλιτώσουμε απο αυτό το κόσμο ; Τα πολιτικά ζόμπι Ο λαός Η αξιοπρέπεια του ζαχαροπλάστη Η Ιστορία της λήθης Το ξέπλυμα της Τα ποιήματα λιγοστεύουν Οι λέξεις που σαπίζουν στο στόμα μου Οι απώλειες που μετριούνται με όσα δόντια μου πέφτουν Τα 63 μου κιλά το απόβαρο του καπιταλισμού Το δέρμα που απλώνω…
«Είμαι ελεύθερη, ελεύθερη, ελεύθερη και όταν έρθει καιρός που θα κρέμεται στο τσιγγέλι το πετσί μου σαν τομάρι απ’ τους κρατικούς εκδορείς και τη λογοκρισία, η φαντασία μου θα τρέχει.. τρέχει… τρέχει. Είμαι φευγάτη, από τώρα τρέχει… γειαααα» Η Κατερίνα γεννήθηκε στην Αθήνα την 1 Ιουνίου του 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις…
«Η μόνη πολιτική που μπορούμε να υπηρετήσουμε, το μόνο μας πρόταγμα πλέον, είναι η αισθητική μας. «Σκίζω τα μνημόνια» θα πει καταλαμβάνω δημόσια κτίρια και τα κάνω θέατρα για μια ώρα. Στήνω θεατρικές παραστάσεις στο μετρό. Κλείνω τον δρόμο για 10 λεπτά και παίζω μουσικές στην Ακαδημίας ή στην Κηφισίας ή στην Αλεξάνδρας. Ζωγραφίζω σε…
Διακρίνεις και μόνος σου τις καταστροφικές συνέπειες που επιφέρει το δικαίωμα στο ρεπό
σε προσωπικό και φυσικά σε επαγγελματικό επίπεδο. Πόσο μάλλον..