fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Συνάδελφος ξεφτέρι, ξαναχτυπά!

στo Χαρτοφύλακας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Για την «εξαιρετική» officemate μου, τα έχω ξαναπεί (Πρόκειται για ΓαλλΟδι, Βασιλικέ μου, στο’πα;). Αυτό το ξεφτέρι, λοιπόν, χτες ξαναχτύπησε τρις -άλλα επρόκειτο για διδακτικά πλήγματα, καθώς συνέβαλαν στο να καταλήξω σε ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα, τα οποία θα με βοηθήσουν να επι/συμ-βιώσω μαζί της, σε κατάσταση, όσο το δυνατόν ζεν, και άρα λιγότερο επώδυνη.

Περιστατικό Α

Επιστρέφω από το μεσημεριανό μου διάλειμμα και μου ανακοινώνει -με ύφος «σε τσάκωσα, έκανες μαλακία»: «Ήρθε ο L. και ρώτησε αν έχεις ιδέα για την πρόσκληση σε ένα συνέδριο για θέματα Χ, που θα γίνει στις αρχές Νοεμβρίου. Ξέρεις κάτι; Έχουμε απαντήσει;»

Φορτώνω λίγο καθότι, από πού και ως που έχουΜΕ; Δεν είναι δική της δουλειά αυτή, αλλά δική μου. Απαντώ με ερώτηση (τακτική σοφή: δηλώνει «έχω υπόψιν μου, αλλά για πες λίγες λεπτομέρειες για να βεβαιωθώ» / προσπαθώ να κερδίσω χρόνο): «Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Είπε λεπτομέρειες; Ακριβή ημερομηνία; Πώς ήρθε η πρόσκληση; Ηλεκτρονικά ή με ταχυδρομείο; Πότε θα έπρεπε να την είχαμε λάβει;».

Επαναλαμβάνει το αυτό. Δεν ξέρει τι της γίνεται -λογικόν, αφού δεν είναι δικό της θέμα-, αλλά αρνείται να το παραδεχτεί ευθέως. Παράλληλα, σαφώς θέλει να μου κάνει την ζωή δύσκολη.

Διατηρώ -φαινομενικά- την ψυχραιμία μου, και λέω πως θα πάω να ρωτήσω τον L. για να μάθω περισσότερα -και σηκώνομαι να πάω στο γραφείο του. «Α, δεν είναι μέσα τώρα, είχε συνάντηση εκτός». «Δεν μου θυμίζει κάτι αυτό πάντως, μάλλον δεν λάβαμε πρόσκληση», μονολογώ, «αλλά, θα του στείλω ένα email».

Και, τότε, ανοίγει το στοματάκι της και πετάει την θανατηφόρα ατάκα: «Μα, καλά, δεν αρχειοθετείς τις προσκλήσεις;»

Την κοιτάζω εμβρόντητη. Αδυνατώ να πιστέψω τα εξής: 1- Μου κάνει έλεγχο! 2- Με ειρωνεύεται! 3- ΓΙΑΤΙ χώνεται εκεί που δεν την σπέρνουν;

Βαθιές ανάσες και απαντώ: «ΦΥΣΙΚΑ και αρχειοθετώ: με βάση την απάντησή μας (αν θα συμμετέχουμε ή όχι) ΚΑΙ χρονολικά». (Για ποια με πέρασες, ανόητη;). «Αλλά, χρειάζομαι και κάποιες ακόμα πληροφορίες, για να εντοπίσω περί τίνος πρόκειται!» (Γιατί της απαντώ; Γιατί;).

 

Περιστατικό Βου

Η συνάδελφος C. απουσιάζει από χτες (για λόγους υγείας) και για τρεις μήνες. Τα θέματά της έχει μοιράσει στον συνάδελφο Y. και στην υποφαινόμενη. Το ξεφτέρι μας έτρεφε αυταπάτες ότι θα αναλάμβανε κι εκείνη κάποια, αλλά δεν. Και φυσικά, δεν έχει ενημερωθεί σχετικά, γιατί δεν την αφορά το θέμα -και γιατί όταν δέχεται too much info, κρασάρει.

Έρχεται, λοιπόν, η (θεϊκά και ονειρεμένα άψογη) προϊσταμένη μας και ρωτά αν η C. άφησε σαφείς οδηγίες για τα θέματά της. Και απαντώ πως ναι -και πως μάλιστα ορισμένα θα τα χειρίζεται εκείνη εξ αποστάσεως.

Αλλά, αυτό δεν αρκούσε! Έπρεπε και το ξεφτέρι να τοποθετηθεί επί του θέματος: «Α, όχι, εγώ δεν είμαι και τόσο σίγουρη!!!»

Περιστατικό Γου

Η γλυκυτάτη, ευγενεστάτη και απίστευτα υπομονετική συνάδελφος P. θέλει να πάρει άδεια αρχές Φεβρουαρίου, για να πάει στην οικογένειά της, στην χώρα με τις πικρές μπίρες. Υπάρχει ένας εσωτερικός κανόνας που ορίζει ότι δεν επιτρέπεται να απουσιάζουμε όλοι μαζί σε περιόδους με μεγάλο φόρτο εργασίας (και ο Φεβρουάριος είναι μια από αυτές τις περιόδους). Έρχεται λοιπόν, η δόλια η Ρ. και ρωτά αν σκοπεύουμε να πάρουμε άδεια τότε. Η υποφαινόμενη -που κάνει οικονομίες για ένα μεγάλο ταξείδι το επόμενο καλοκαίρι- δεν σκοπέυει και το δηλώνει ξεκάθαρα. Το ξεφτέρι, που θέλει πάντα να έχει πόρτες ανοιχτές για άδειες, αρχίζει τις διευκρινιστικές ερωτήσεις «πότε ακριβώς; πόσες μέρες» κ.λπ. Η Ρ. κρατά την ψυχραιμία της και απαντά στωικά.

Εν τέλει, το ξεφτέρι αποφαίνεται πως δεν επιθυμεί να απουσιάσει τότε, αλλά δηλώνει ότι θέλει άδεια το Μάιο (που επίσης είναι περίοδος με μεγάλο φόρτο) –αν δεν έχει πάρει ως τότε την μετάθεσή της*-, γιατί «άλλωστε, εγώ φέτος δεν πήρα άδειες, ενώ όλοι οι άλλοι πήραν. Η Κροτ μάλιστα πήρε όλες τις περιόδους διακοπών**!».

Η Κροτ μένει μαλάκας. Η Ρ. χάνει την ψυχραιμία της αλλά δεν το δείχνει. Χαμογελά σαρδόνια και ρωτά αθώα: «Και πώς γίνεται να μη σου έχει μείνει καθόλου άδεια για φέτος;».

 

Συμπεράσματα

Η διάθεση του ξεφτεριού αυξομειώνεται συναρτήσει του φόρτου εργασίας και των διακοπών της.

Στην πρώτη περίπτωση, έχει νεύρα, δεν λέει ούτε καλημέρα και κάνει μούτρα. Στην δεύτερη, είναι εύχαρις -αλλά καθόλου ευχάριστη– και χαζογελάει αναισθήτως.

 

Άσκηση ψυχραιμίας

Αδιαφορώ για το ξεφτέρι. Το ξεφτέρι δεν υπάρχει σε αυτό τον πλανήτη, βρίσκεται σε άλλη σφαίρα του χωροχρόνου. Κατά συνέπεια, δεν υφίσταται εύλογη αιτία εκνευρισμού στο, κατά τα άλλα, πολύ ευχάριστο εργασιακό μου περιβάλλον.

Δεδομένου του γεγονότος ότι δεν φημίζομαι για την υπομονή μου, να δούμε πότε αυτή θα εξαντληθεί.

*Που την περιμένουμε, σαν το μάννα εξ ουρανού, εδώ και κανένα εξάμηνο.

 

**Σ.τ.Μ.: εννοεί Χριστούγεννα, Πάσχα και Αύγουστο, που είναι περιζήτητες περίοδοι (και που και το ξεφτέρι διακόπευσε, εκτός από το Πάσχα -αλλά είχε διακοπεύσει τον Φεβρουάριο, όταν όλοι σκιζόμασταν).

 

Πηγή: krotkaya.wordpress.com

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Χαρτοφύλακας

Στην Κορυφή