Χθες στο «Ιερό Ησυχαστήριο» Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης χιλιάδες «πιστοί» έκαναν ουρές και περίμεναν ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο και υπό συνθήκες καύσωνα για να προσκυνήσουν τον τάφο του Παΐσιου.
Την ίδια ακριβώς στιγμή στα Γιαννιτσά, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα δηλαδή πιο πέρα, μια εργαζόμενη γυναίκα 42 ετών που, όπως και οι συνάδελφοί της, παρέμενε επί 15 μήνες απλήρωτη, κουράστηκε και αποφάσισε να βάλει τέρμα στη ζωή της. Μην περιμένεις από κανένα ΜΜΕ να σου πει πως αυτές οι φαινομενικά δυο ειδήσεις στην πραγματικότητα είναι μία.
Το πιο πιθανόν μάλιστα είναι στο δελτίο ανάμεσά τους να παίξει και κάποια άλλο θεματάκι με δηλώσεις νεάτερνταλ παικτών του survivor ή «τη νέα εμφάνιση» στην παραλία της Τζίνας Καραπουτάνογλου που «θα μοιράσει εγκεφαλικά». (και κάρτες).
Στο κάτω κάτω της γραφής, επιλογή της 42χρονης ήταν να αυτοκτονήσει. Αν ήθελε ας πήγαινε να προσκυνήσει τον τάφο του Παΐσιου να πάρει δύναμη για να αντέξει άλλους 15 μήνες απλήρωτη και ταπεινωμένη. Ή ας πήγαινε σε κάποιο survivor να διεκδικήσει κανένα ξεροκόματο από τα αποφάγια της τηλεθέασης. Άλλωστε, με την οικονομική ανέχεια στην οποία την είχαν αναγκάσει να ζει και την είχε σχεδόν συνηθίσει, οι πιθανότητες να τους κατατροπώσει όλους ήταν τεράστιες.
Ή, ακόμη κι αν δεν ήθελε να κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά, ας γινόταν μια ακόμη Τζίνα Καραπουτάνογλου να «μοιράζει εγκεφαλικά» στις παραλίες. (και κάρτες). Ποιος δηλαδή είναι εκείνος που δεν ξέρει πως «η κρίση γεννά νέες ευκαιρίες»;
Διότι απλώς ως «42χρονη» που απλώς επέλεξες να εργάζεσαι για να ζεις απλώς αξιοπρεπώς, μόνο έναν θάνατο δικαιούσαι. Που θα στον ετοιμάσουν επιμελώς όλοι αυτοί. Τόσο επιμελώς μάλιστα που θα μοιάζει και με αυτοκτονία.
Παύλος Κιρκασίδης | www.ripes.gr
