Νεκροί, σακατεμένοι… Σεισμός. Κι όμως η επωδός τους είναι η ίδια:
Η τουριστική βιομηχανία μας! Οιμέ! Φεύγουν πανικόβλητοι οι τουρίστες! Τι θα απογίνουμε τώρα; Πόσοι θα φύγουν; Πόσοι θα μείνουν; Πόσοι ακύρωσαν; Πόσοι θα έρθουν; Μέτρα κεφάλια!!!
Πρόκειται για τους ίδιους τύπους (τους ίδιους «φορείς») που έκαναν ό,τι μπορούσαν να πετάξουν τους πρόσφυγες πίσω στη θάλασσα, για να μην χαλάσουν οι μπίζνες τους. Πρόκειται για τους ίδιους ακριβώς τύπους (τους ίδιους «φορείς») που όταν ο οηε πλήρωνε τα δωμάτια των ξενοδοχείων τους για να στεγαστούν οικογένειες προσφύγων, απαντούσαν ότι «δεν είναι δυνατόν να έχουμε μουσουλμάνους στο ένα δωμάτιο και τουρίστες στο άλλο» – θα χαλάσει το image των μαγαζιών μας (έλεγαν). Πρόκειται για τους τύπους που εξασφάλισαν τον μισό φπα (που δεν τον πληρώνουν καν) για τα μαγαζιά τους απ’ την φιλάνθρωπη φαιορόζ κυβέρνηση, επειδή είναι, λέει, «προσφυγόπληκτοι»…
Τους διέφυγε (σε όλους τους μπίζνεσμεν διαφεύγει, πολύ περισσότερο σ’ αυτούς που έχουν ειδικότητα αρπαχτές) ότι όλα όσα είναι κάτω απ’ τον ουρανό είναι πάνω σε φλούδες πέτρας που επιπλέουν. Που συγκρούονται, πιέζονται, στριμώχνονται, σπάνε, διαλύονται, βουλιάζουν, ανυψώνονται. Τους διέφυγε ότι η μπίζνα για χάρη της οποίας γίνονται όσο πιο απάνθρωποι μπορούν, είναι πολύ ευαίσθητη: στον φόβο.
Ο τουρισμός… Η «εθνική βιομηχανία»… Όμως οι φλούδες πέτρας συνεχίζουν να επιπλέουν. Πάνω στο μάγμα… Και οι μπίζνες αποδεικνύονται πότε πότε πύργοι στην άμμο.
