την είπα λόλα μόντεζ.
τυπώνει 4000 φύλλα την ώρα.
πόσα φον/δεν ξέρω.
όταν με θυμώνει
με το λεπτό χαρτί/δεν την λαδώνω.
βαμμένη μαύρη/εγώ όχι.
ηχηρή. εγώ σιωπηλός
σαν τι να πει κανείς.
παράγει. την βοηθώ σ’ αυτό.
δεν είμαι παραγωγός.
το αφεντικό είναι.
κάθεται στο ηχομονωμένο του γραφείο.
εκεί πάω κι υπογράφω τις παρασκευές.
την είπα λόλα μόντεζ.
τυπώνει 4000 φύλλα την ώρα.
πόσα φον/δεν ξέρω.
σαν γεράσει
θα την πετάξουν έξω
εμένα όχι.
Αυτή τυπώνει κι εγώ τη βοηθώ. Κι αν ο Peter Paul Zahl, καταδικάστηκε ξανά και ξανά και φυλακίστηκε και ποτέ δεν ξανάδε την Λόλα Μόντεζ, μένει αυτό το ποίημα να θυμίζει πώς η επανάσταση έχει την ομορφιά του έρωτα, γιατί από αυτόν γεννιέται. Ενός έρωτα διόλου διαφορετικού από όλους τους άλλους – ενός πρωινού, δηλαδή, που λεύτερα αποζητά τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από το αναποδογύρισμα αυτού του κόσμου και δεν διστάζει να το βροντοφωνάξει.
Αυτή είναι η ιστορία, λοιπόν, αυτής της κραυγής του πρωινού, που τόσο φοβίζει. Κάποτε, ένας κινηματογραφιστής κι ένας ποιητής συναντήθηκαν σε ένα τυπογραφείο και φώναξαν με ένα λουλούδι: Λευτεριά σε όλους τους φυλακισμένους. Ο τόπος κι ο χρόνος θα μπορούσαν να είναι οποιοσδήποτε – εδώ: Βερολίνο, 1971. Ο τυπογράφος και ποιητής Zahl κυνηγήθηκε και έμεινε 10 χρόνια στη φυλακή και ο Holger Meins, δημιουργός της αφίσας και μέλος της RAF, πέθανε στην φυλακή, μετά από τρεις απεργίες πείνας.
[…]
Βάλε το ξυπνητήρι γυναίκα
Για να ξυπνήσουμε αύριο ακριβώς
Την ώρα που πρέπει
Για την καθημερινή μινι-κηδεία
Της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
[…]
Ο λόγος πάντα τους φοβίζει κι η γλώσσα πάντα θα τσακίζει τα ραγισμένα τους κόκκαλα, γιατί η αλήθεια είναι ο βασικός εχθρός κάθε εξουσίας, γιατί είναι όπλο στα χέρια του κάθε εξεγερμένου, γιατί όπως γράφει και ένας άλλος ποιητής: το φως είναι μία χώρα όπου η Ιστορία γράφεται από τους ηττημένους.
Όταν μιλάς τον λόγο, θα σου δώσουν κώνειο.
Όταν τον τυπώνεις, θα μπούνε μέσα και θα σου κλέψουν την τυπογραφική μηχανή, το μελάνι, το χαρτί.
Όταν τον γράφεις στον δυαδικό κόσμο των ψηφίων θα καταστρέψουν και θα αποκόψουν τους διαύλους και τις πύλες επικοινωνίας.
Για το σαθρό τους οικοδόμημα όμως, που προσπαθούν να συντηρήσουν, με τους πολλούς ορόφους του, τα θεωρεία και τα αετώματά του, αλλά και με τα υγρά υπόγεια και τα κλειστά δωμάτια, αρκεί πολλές φορές, για να αρχίσει να τρίζει στα θεμέλιά του, μία λόλα μόντεζ.
…παράλληλα με τις άλλες μορφές αντίστασης αυτών που βρίσκονται από κάτω, κι αυτά λοιπόν: Ποιήματα…
Πηγή :apatris.info
