Για άλλη μια φορά η γνώριμη δυσωδία των φιλελέ νοητικών πορδών μας χαϊδεύει τα ρουθούνια. Ο αγαπημένος χαβαλετζής γελωτοποιός της άρχουσας τάξης εκτόξευσε τα πνευματικά του περιττώματα στο διαδίκτυο, θυμίζοντας αφηνιασμένη μαϊμού σε ζωολογικό κήπο, αυτή τη φορά με αφορμή την απεργία της ΠΟΕ ΟΤΑ. Εμείς με φυσιοδιφικό ενδιαφέρον παρατηρούμε και σχολιάζουμε.
Από πολύ νωρίς στο άρθρο της αξιόλογης και έγκριτης Athens Voice συναντάμε μία πρόταση ενδεικτική της επαφής με την πραγματικότητα που διατηρεί τόσο το διαδικτυακό έντυπο, όσο και ο συντάκτης του.
Επίσης, απαιτούν να μην αναλάβουν τις υπηρεσίες καθαριότητας ιδιωτικές εταιρείες. Και πολύ καλά κάνουν. Άλλωστε θα ήταν καταστροφή να γεννηθεί η υποψία ότι η δουλειά μπορεί να γίνει καλύτερα ή φθηνότερα ή και τα δύο.
Φαίνεται να θεωρεί λοιπόν πως μία ιδιωτική εταιρεία, που χρειάζεται να βγάζει κέρδος για να είναι βιώσιμη, μπορεί να ζητήσει λιγότερα λεφτά για να κάνει την ίδια η και καλύτερη δουλειά, από ότι χρειάζεται ένας δήμος για να την κάνει με δικούς του υπαλλήλους, που σε τελική ανάλυση δεν είναι κερδοσκοπική εταιρεία.
Αυτή η ομολογουμένως αψεγάδιαστη συλλογιστική συνεχίζει παρακάτω με το εξής διαμαντάκι.
Η οικονομική κατάσταση των δήμων και των δημοτών τούς είναι αδιάφορη. Εκείνοι θέλουν εξασφαλισμένο εισόδημα. Ανεξαρτήτως της οικονομικής δυνατότητας αυτών οι οποίοι καλούνται να τους το εξασφαλίσουν.
Σαν να λέμε δηλαδή ότι οι υπάλληλη της θεωρητικής ιδιωτικής εταιρείας που θα αναλάβει την καθαριότητα, θα κάνουν την ίδια ή και καλύτερη δουλειά, χωρίς να πληρώνονται βρε αδερφέ αν δεν έχουμε να τους πληρώσουμε. Έχουν αρχίσει να γίνονται λίγο τζαμπατζήδες οι φιλελέδες ή μου φαίνεται;
Στη συνέχεια μας παραθέτει και ένα εκλαϊκευτικό παράδειγμα για να καταλάβουμε το πρόβλημα.
Για να καταλάβετε πόσο εξωφρενική είναι η απαίτηση των απεργών της καθαριότητας φανταστείτε την εξής αντίστοιχη, πλην όμως φανταστική (προς το παρόν τουλάχιστον), περίπτωση: Μια οικογένεια, που και οι δύο γονείς εργάζονται, προσλαμβάνει μια κυρία για να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Μετά από λίγους μήνες η κυρία γεμίζει με σκουπίδια το σπίτι απαιτώντας από την οικογένεια να δεσμευτεί ότι θα την πληρώνει για τις υπηρεσίες της μέχρι να φτάσει στη σύνταξη. Κι αν η οικογένεια δεν έχει λεφτά να το κάνει, τόσο το χειρότερο για την οικογένεια. Σας φαίνεται ακραίο; Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στους περισσότερους δήμους της χώρας.
Εγώ πάντως δεν είδα κανέναν υπάλληλο στην καθαριότητα του δήμου που ζω να “γεμίζει” την πόλη με σκουπίδια. Δεν μου τα έφεραν από κάπου απλά δεν μάζεψαν τα δικά μου σκουπίδια γιατί απεργούν. Η οικογένεια του παραδείγματος θα μπορούσε να σηκώσει τον κώλο της και να καθαρίσει το σπίτι της από μόνη της αν θεωρεί ότι δεν χρειάζεται την καθαρίστρια.
Υπό αυτή την έννοια, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί οι εμποροϋπάλληλοι να μην κλείνουν κάθε μέρα το κέντρο της Αθήνας απαιτώντας από τους κατοίκους της να ξοδεύουν για ψώνια όσα ξόδευαν και πριν 10 χρόνια προκειμένου να μη χαθούν άλλες θέσεις εργασίας. Γιατί να μην κάνουν κάτι αντίστοιχο και οι έμποροι αυτοκινήτων; Γιατί να μην το κάνουμε όλοι; Ίσως γιατί δεν είμαστε εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και δεν έχουμε την τύχη να έχουμε αφεντικά τους Πατούληδες αυτής της χώρας. Τους Πατούληδες, που και τίποτα δεν έκαναν για να προλάβουν τη ζημιά και την εύκολη λύση βρήκαν: Μονιμοποίηση και ικανοποίηση των εκβιαστών μας. Μια χαρά λύση αν είσαι αφεντικό με τα λεφτά των άλλων.
Χωρίς ούτε μισό νοητικό άλμα ο λαοφιλής παλιάτσος της τηλεόρασης, διερωτάται γιατί οι καθαριστές ζητούν να πληρώνονται από την δουλειά τους, αφού έχει πέσει η κατανάλωση και κατεπέκταση ο τζίρος των εμπόρων και χάνονται θέσεις εμποροϋπαλλήλων. Ας αφήσουμε κατά μέρος ότι απλά ζητάει να χάσουν την δουλειά τους μερικές χιλιάδες άνθρωποι και ας σκεφτούμε με την φιλελέ λογική: Έχει μειωθεί η παραγωγή σκουπιδιών; Όχι ιδιαίτερα. Αφού η παραγωγή δεν έχει μειωθεί, τότε γιατί να μειωθούν οι θέσεις εργασίας στην αποκομιδή; Μάλλον περιμένει πως η “αόρατη χείρα της οικονομίας” αρκεί για να μαζέψει τα σκουπίδια του.
Τώρα το κατά πόσο ο Πατούλης θα μονιμοποιήσει τους υπαλλήλους του δήμου του μένει να το δούμε, αν και εδώ στο Σπασμένο Παράθυρο δεν τρέφουμε και ιδιαίτερες ελπίδες ότι θα κάνει κάτι τέτοιο. Το αν είναι εκβιαστές οι υπάλληλοι και όχι το κράτος που τους έχει με δίμηνες συμβάσεις και μισθούς πείνας νομίζω ότι το έχει ήδη κρίνει η κοινωνία και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε πάνω του.
Δεν θα αναφερθούμε στο υπόλοιπο του άρθρου καθώς δεν κρίνουμε ότι λέει κάτι άξιο αναφοράς, κάνει μια αντιπαραβολή του Δημάρχου των Παξών με το νέο του ίνδαλμα, την κόρη του Γουίλ Σμιθ. Στο τι παιδικούς ήρωες έχει ο καθένας δεν μας πέφτει λόγος.
Πηγή: spasmenoparathyroblog.wordpress.com
