fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Μύθοι και αλήθειες για τον τουρισμό και την ανάπτυξη

στo Χαρτοφύλακας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί κάθε χρόνο εκλεκτό τουριστικό προορισμό για εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Έτσι έχει ριζώσει στη συνείδηση των ανθρώπων ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας. Σε αυτό συμβάλλει βέβαια κάθε χρόνο και από τους πρώτους μήνες της άνοιξης η προπαγάνδα κρατικών και τοπικών φορέων που δίνουν στη δημοσιότητα υποτιθέμενα ποσοστά της τουριστικής κίνησης που θα επακολουθήσει. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα που διαμορφώνεται από αυτή τη συνθήκη και ποιοι βγαίνουν εν τέλει κερδισμένοι;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Με την ανεργία στους νέους να έχει φτάσει πλέον στο 50% όλο και περισσότεροι νεολαίοι, ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό συγκεκριμένα, έχοντας περάσει τον χειμώνα στο ράφι της ανεργίας, κάθε καλοκαίρι αναζητούν εργασία στον τουριστικό κλάδο που έχει τη δυναμική να τους απορροφήσει. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο τουρισμός αποτελεί την ανάπτυξη που μας υπόσχονται οι από τα πάνω, για τους απασχολούμενους στον κλάδο οι συνθήκες που εργάζονται είναι Γολγοθάς, την ίδια στιγμή που για τα αφεντικά τα κέρδη όλο και αυξάνονται. Ενώ οι εργαζόμενοι είναι δηλωμένοι για 8ωρη εργασία συχνά καταλήγουν να εργάζονται όλες τις μέρες της βδομάδας, χωρίς σταθερό ωράριο, με υπερωρίες οι οποίες είτε δεν πληρώνονται καθόλου ή δίνονται κάποια ψίχουλα. Επίσης, συνηθίζεται οι μισθοί να καθυστερούν να δοθούν (εφόσον δίνονται στο τέλος του μήνα) και χωρίς τα προβλεπόμενα από το νόμο επιδόματα, με το οδυνηρό αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να καλούνται να επιβιώσουν με δικά τους έξοδα όλο αυτό το μεσοδιάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μαύρη εργασία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Στα νησιά η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Τα εκεί αφεντικά υπόσχονται σίτιση, στέγαση και αξιοπρεπή μισθό στις «ονειρεμένες» αγγελίες εργασίας που αναρτούν στο διαδίκτυο και χιλιάδες νέοι ανταποκρίνονται, μην έχοντας άλλη επιλογή, χωρίς να γνωρίζουν τι τους περιμένει. Απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, ελάχιστος ελεύθερος χρόνος, με λίγα λόγια κακομεταχείριση (βλ. το παράδειγμα της Σαντορίνης). Επιπλέον, στο κλάδο του επισιτισμού και της εστίασης τα αφεντικά επιβάλλουν στους υπαλλήλους ακόμη και συγκεκριμένο στυλ ντυσίματος (σεξουαλικοποίηση της εργασίας) για να ανταποκρίνονται στις αρρωστημένες ορέξεις των επισκεπτών, ενώ δεν είναι λίγα τα περιστατικά σεξιστικών επιθέσεων σε εργαζόμενες, τα οποία όμως μπήκαν κάτω από το χαλάκι του κέρδους. Αν τολμήσεις να αντιδράσεις σε όλα αυτά, το μόνο που θα κερδίσεις είναι διώξεις και μηνύσεις. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ακόμα ένα σημείο στο ταξικό σκέλος της υπόθεσης, ότι, δηλαδή, εξαιτίας του όλου και εντεινόμενου ανταγωνισμού που επικρατεί στον συγκεκριμένο κλάδο ένας μεγάλος αριθμός αυτοαπασχολούμενων και μικροεπιχειρηματίων καταλήγουν άνεργοι μη μπορώντας να ανταποκριθούν, αφού μεγαλοαφεντικά δουλεύουν με μίζες, ενώ ξένοι επιχειρηματίες έχουν μπει ήδη δυναμικά στην ελληνική αγορά. Η ανόρθωση των λεγόμενων μεσαίων στρωμάτων που ευαγγελίζονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι κούφια λόγια. Η προλεταριοποίηση ευρύτερων οικονομικών ομάδων δεν έχει τελειωμό και δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Η επίθεση εναντίον μας είναι ολομέτωπη.

Οι αρνητικές συνέπειες του τουρισμού στην οικονομική και κοινωνική ζωή μιας περιοχής καταδεικνύονται εύστοχα από ένα νεοσύστατο όρο που χρησιμοποιείται ευρέως την τελευταία διετία για να περιγράψει το φαινόμενο του τουριστικού κορεσμού και ονομάζεται στα αγγλικά overtourism. Στην ουσία του ο όρος περιγράφει την υπερσυσσώρευση επισκεπτών σε ένα μέρος σε αριθμούς δυσανάλογους με τους γηγενείς κατοίκους. Το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στη Βενετία αλλά πλέον δια γυμνού οφθαλμού διαπιστώνεται και στην νησιωτική και ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και σε εναλλακτικές περιοχές της Αθήνας όπως τα Πετράλωνα ή τα Εξάρχεια. Εκκινώντας, βασική πτυχή για την κατανόηση του ζητήματος αποτελεί η εξάπλωση του Airbnb. Για όσους δεν γνωρίζουν, εν ολίγοις Airbnb είναι η βραχύχρονη μίσθωση ιδιωτικών κατοικιών και διαμερισμάτων σε τουρίστες και φοιτητές, που ξεκίνησε με τη μορφή αλληλέγγυας οικονομίας και έφτασε στο σημείο να καθορίζει τις τιμές των ακινήτων. Το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα διαμορφώθηκε εκ των υστέρων, μόλις το 2017, σε μια κίνηση από πλευράς του κράτους για να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή από υπέρογκα κέρδη. «Και που είναι το κακό;» θα μπορούσε να πει κάποιος. Πλέον οι τιμές των ακινήτων είναι απαγορευτικές για τους ντόπιους, οι οποίοι αναγκάζονται να φεύγουν μαζικά από την περιοχή τους. Δυστυχώς κάτοικοι, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι αποδέχονται συνειδητά αυτήν την κατάσταση, εφόσον αποκομίζουν κέρδη, χωρίς βέβαια να συνυπολογίζουν τις αρνητικές συνέπειες για την ίδια την ταυτότητα την περιοχής και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων της. Έτσι, ευπρόσδεκτος στην πόλη καταλήγει να είναι μόνο ο επισκέπτης- καταναλωτής. Η πόλη καθαρίζεται από όσους δεν καταναλώνουν, μετανάστες και πρόσφυγες, επαίτες, άστεγους και αδέσποτα. Μια ολόκληρη κοινωνία προσαρμόζεται για να υποδεχτεί τον τουρίστα των λίγων ωρών. Από εκεί και έπειτα, τα χωριά και οι πόλεις ερημώνουν. Φωτεινό παράδειγμα η Καλαμπάκα και το Καστράκι, όπου οτιδήποτε κοινωνικό αδυνατεί να ανθήσει.

Η τουριστική μπουλντόζα όμως είναι ικανή να ισοπεδώσει στο πέρασμα της ακόμη και τον πολιτιστικό και φυσικό πλούτο μιας περιοχής. Αυτήν την φορά δε χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. Τα Μετέωρα είναι κατατοπιστικό παράδειγμα. Στο νομό μας έχει αναπτυχθεί το αφήγημα ότι ο τουρισμός που προσελκύεται από το μνημείο αυτό είναι αμιγώς θρησκευτικός-προσκυνηματικός. Φυσικά αυτό δεν ισχύει. Η περιοχή μας κατακλύζεται από το χειρότερο του είδους τουρισμό, τον μαζικό. Ξεκινώντας από εκεί, έχουν ολοκληρωθεί μια σειρά από έργα που αφορούν κυρίως διαπλατύνσεις υφιστάμενων δρόμων, εκβραχισμούς, αυθαίρετες και εκφυλιστικές για την παραδοσιακή ναοδομία κατασκευές εντός των μοναστηριών με μοναδικό σκοπό να υποδεχτούν τα εκατομμύρια τουριστών που συρρέουν στην περιοχή. Τα κέρδη των μοναστηριών ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια κάθε χρόνο και εννοείται χωρίς καμία φορολογική επιβάρυνση. Αυτό που «κερδίζουμε» εμείς είναι τα σκουπίδια και τα παραπροϊόντα των εργασιών που πετάχτηκαν στα μονοπάτια και στα γύρω δάση. Πλέον, εντός του ιερού χώρου και της αδόμητης ζώνης βάσει προεδρικού διατάγματος απαγορεύεται να ασκηθούν μια σειρά από εναλλακτικές δραστηριότητες καθώς και το ελεύθερο camping (για περισσότερα σχετικά με το Π.Δ., βλ. το κείμενο μας «Να τελειώνουμε με τα κατάλοιπα της φεουδαρχίας και τους νεοτσιφλικάδες – Λίγα λόγια για την τσιφλικοποίηση των Μετεώρων»). Ντόπιοι και ξένοι αναρριχητές, αλλά και όσοι ασχολούνται με εναλλακτικά extremesports θα διώκονται από τον νόμο. Συμπολίτης μας συγκεκριμένα αντιμετωπίζει ασφαλιστικά μέτρα από τη μονή Αγ. Στεφάνου, ενώ μέχρι τώρα Γερμανοί ορειβάτες και ένας ανεμοπτεριστής έχουν προσαχθεί στο Α.Τ. Καλαμπάκας, επειδή δε συμμορφώθηκαν. Επίσης, ο δήμος Καλαμπάκας, όπως και κάθε τουριστικός δήμος, αντιμετωπίζει πρόβλημα με την υπερκατανάλωση του νερού. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ορεινά χωριά που έχουν σοβαρή έλλειψη σε πόσιμο νερό. Η δημοτική αρχή κλείνει τα μάτια και αρκείται σε κούφιες υποσχέσεις στους κατοίκους του Μαυρελίου. Εμείς χαιρετίζουμε των αγώνα των κατοίκων που μέσα από την επιτροπή αγώνα αγωνίζονται για το αυτονόητο. Άλλες τουριστικές περιοχές της Ελλάδας αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με την υπερσυσσώρευση σκουπιδιών, όπως για παράδειγμα η Λευκίμμη της Κέρκυρας. Πρέπει κάποια στιγμή να βρεθούμε προ των ευθυνών μας και να αγωνιστούμε για την μικρή μας κοινότητα πριν όλα αυτά και χειρότερα φτάσουν στην πόρτα μας.

Η αστική τάξη μπορεί να κατασκευάσει, ειδικά σε χρονικές περιόδους κατά τις οποίες ο καπιταλισμός κλονίζεται εκ των έσω από τις ίδιες του τις δομικές αντιφάσεις, αφηγήσεις τις οποίες μπορεί να πουλάει με το κιλό μέσα από τις αντίστοιχες φανφάρες του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου, αλλά και μέσα από τις συχνότητες και τις σελίδες (έντυπες ή ηλεκτρονικές) των καθεστωτικών ΜΜΕ. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι φυσικά ελληνική αποκλειστικότητα, μιας και ο καπιταλισμός είναι ένα διεθνοποιημένο σύστημα εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας. Μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες αστικές αφηγήσεις είναι αυτή της ανάπτυξης. Κατά βάση, η συγκεκριμένη αφήγηση έρχεται στο προσκήνιο τη στιγμή που εφαρμόζονται οικονομικές πολιτικές νεοφιλελεύθερου τύπου, όπως μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, κόψιμο των επιδομάτων, ιδιωτικοποιήσεις, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, αύξηση της φορολογίας κ.α. πολλά, τα οποία έχουμε βιώσει με τον πιο έντονο τρόπο από τότε που η καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης χτύπησε και την Ελλάδα υπάγοντας την εγχώρια οικονομία σε καθεστώς διεθνούς δημοσιονομικής εποπτείας (τουλάχιστον μέχρι το 2060), εντείνοντας την αφαίμαξη της εργατικής τάξης στην οποία επιβλήθηκε και με το παραπάνω η αποπληρωμή των «σπασμένων» των καπιταλιστών. Είναι χαρακτηριστικό πως ο χαρακτηρισμός του χρέους ως εθνικού, αποτελεί μεταξύ άλλων και μια περίτεχνη αστική ντρίμπλα, ώστε η αστική τάξη και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής που τη θρέφει να αποποιηθούν τις ευθύνες και την υπαιτιότητά τους για την καπιταλιστική κρίση, μετακυλώντας δημαγωγικά και με περισσή πολιτική αναίδεια το φταίξιμο στην ίδια την κοινωνική βάση, προσπαθώντας οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του αστικού συστήματος να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους, αναμασώντας συχνότατα τη ρητορική καραμέλα της διαφθοράς του πολιτικού προσωπικού, ιδιαίτερα των προηγούμενων κυβερνήσεων (αυτό όμως είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα και όχι η ίδια η τούρτα του καπιταλισμού) ως και φτάνοντας στο σημείο να σκαρφίζονται θεωρίες συνωμοσίας για εύπεπτη μαζική κατανάλωση και αποβλάκωση.

Η αφήγηση της ανάπτυξης βολεύει μόνο τα αφεντικά, αποτελώντας παράλληλα ένα εργαλείο απόσπασης της συναίνεσης των ανθρώπων που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και προσπαθούν να επιβιώσουν πουλώντας την εργατική τους δύναμη, απέναντι στις πολιτικές ταξικής υποτίμησης των ίδιων των εκμεταλλευόμενων. Οι υποσχόμενοι την περίφημη ανάπτυξη τάζουν λεφτά και ευμάρεια για όλους, αποκρύπτοντας πως ο πλουτισμός της άρχουσας τάξης συνάδει με τη φτωχοποίηση των από τα κάτω και την εντεινόμενη εκμετάλλευσή τους. Θέλουν με λίγα λόγια να μας πείσουν πως πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και εργάτες, έχουμε όλοι, ανεξαιρέτως από τη θέση που κατέχουμε στην αλυσίδα της παραγωγής και κατ’ επέκταση στην κοινωνική διαστρωμάτωση, τα ίδια συμφέροντα. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι αστοί προσπαθούν να μας πείσουν πως τα μέτρα που θα φέρουν τη λεγόμενη ανάπτυξη είναι προς το συμφέρον όλων, ενώ οι σχετικές ρυθμίσεις και οι προγραμματισμοί γονατίζουν καθημερινά τα άκληρα στρώματα της κοινωνίας. Γι’ αυτό διατείνονται με κάθε ευκαιρία πως πρέπει να συνεχίσουμε τις θυσίες που συντελούν εν τέλει στην οικονομική μας αφαίμαξη, ώστε να έρθει η ανάπτυξη και να ορθοποδήσει η οικονομία. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι ισχυροί, αφορά μόνο τους ίδιους και τις τσέπες τους. Οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι δεν πρέπει να τσιμπάμε στο δόλωμα των αφεντικών μας, διότι εμείς και μόνο πρόκειται να βγούμε χαμένοι από αυτήν την υπόθεση. Απέναντι στη λογική του ατομισμού, της αδράνειας και του εφησυχασμού, να αποτρέψουμε συλλογικά την ανάπτυξη του κανιβαλισμού και του ανταγωνισμού μέσα στους κόλπους της εργατικής τάξης, αντιλαμβανόμενοι πως όσοι δε ζούμε από την εργασία άλλων ανθρώπων βρισκόμαστε στην ίδια ταξική θέση, κοινώς έχουμε την ίδια μοίρα. Γι’ αυτό είναι επιτακτικό να αναπτύξουμε δεσμούς αλληλεγγύης με τα ταξικά μας αδέλφια, τους ντόπιους και τους μετανάστες εργάτες και ανέργους, προσπερνώντας τους τεχνητούς διαχωρισμούς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν από τα πάνω οι κυρίαρχοι και οι ισχυροί για να διασπάσουν την προλεταριακή ενότητα βάσει τεχνητών διαχωρισμών, όπως είναι αυτοί του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, του έθνους, της θρησκείας και της ηλικίας. Να απαντήσουμε στις αυθαιρεσίες και την επιθετικότητα των αφεντικών οργανώνοντας έναν μαχητικό και ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό από τη βάση, με λειτουργικούς πυλώνες του την αυτοοργάνωση, την αλληλοβοήθεια και την άμεση δράση, μακριά από τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τη διαταξική συναίνεση της ΓΣΕΕ, καθώς και από τους πατερναλισμούς των κομματικών μηχανισμών.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ,

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Πυρήνας Αναρχικών Κομμουνιστών Καλαμπάκας

email: anarxokommounistes_kalampakas@espiv.net

fb: facebook.com/AnarxokommounistesKalampakas

 

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Χαρτοφύλακας

Στην Κορυφή