fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Η ομορφιά της ταξικής αλληλεγγύης και κάτι ακόμα

στo Χαρτοφύλακας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Η συνεδρίαση λύεται, οι δεκάδες αλληλέγγυοι εργαζόμενοι, εκπρόσωποι σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων που έχουν γεμίσει την αίθουσα κοιτιούνται μεταξύ τους, η Αριστέα χαμογελά. Η δίκη για την απόλυση της εγκύου εργαζομένης από την εταιρεία vresNET στην Καλλιθέα μόλις έχει τελειώσει. Η υπόθεση εκδικάστηκε ερήμην του εργοδότη Ηρακλή Μπάμζα, αφού ο ίδιος δεν τόλμησε να παραστεί στο δικαστήριο, ενώ η δικηγόρος που τον εκπροσωπούσε αποχώρησε όταν η αίτηση για αναβολή που κατέθεσε απορρίφθηκε από την έδρα.

Μπορεί η απόφαση να κάνει μήνες για να βγει, όμως το γεγονός ότι η πλευρά της εργοδοσίας δεν προσπάθησε καν να υποστηρίξει τα επιχειρήματά της «εντός έδρας», δείχνει ότι θα είναι θετική. Θετική πρώτα και κύρια για την Αριστέα που στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της βρέθηκε απολυμένη από το τηλεφωνικό κέντρο στο οποίο εργαζόταν επειδή ζήτησε άδεια. Θετική για όλες τις εργαζόμενες γυναίκες που βιώνουν δυο φορές περισσότερο την καταπίεση στους χώρους εργασίας. Θετική τελικά για όλους τους εργαζόμενους, που πρέπει να πάρουν παράδειγμα από την Αριστέα και να καταγγείλουν για αρχή κάθε φαινόμενο εργοδοτικής αυθαιρεσίας στο κοντινότερο σωματείο, στο συνδικάτο του κλάδου τους, στην εργατική λέσχη της γειτονιάς τους.

Η Αριστέα δεν έχει σχέση ούτε με την αριστερά, ούτε με τα σωματεία.Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Καταρχάς δεν έχει εμπειρία συνδικαλισμού στον χώρο εργασίας που δούλευε, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των νέων εργαζομένων σήμερα. Και για αυτό η Αριστέα όταν απολύθηκε έψαξε στο ίντερνετ για να βρει που θα απευθυνθεί για βοήθεια. Κάπως έτσι έπεσε πάνω στην Εργατική Λέσχη της Καλλιθέας, μία από τις αρκετές που με πολύ μεράκι και κόπο ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια στις γειτονιές. Από εκεί ήρθε σε επαφή με το Radical I.T., την αγωνιστική πρωτοβουλία στις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική που μετρά μόλις δύο χρόνια παρέμβασης στον κλάδο.

Κι έτσι,για μια υπόθεση που άλλοτε θα φάνταζε «μικρή κι ασήμαντη», έφτασαν να κινητοποιούνται δεκάδες σωματεία και αγωνιστές σε ολόκληρη τη χώρα και να παίρνουν θέση υπέρ της με ψηφίσματα αλληλεγγύης. Προηγήθηκαν δύο μηνύσεις από τον εργοδότη στην Αριστέα για «συκοφαντική δυσφήμιση» και «ηθική αυτουργία», δύο μηνύσεις σε μέλη του Radical I.T. για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» επειδή ζήτησαν τα ρέστα σε παρέμβαση στα γραφεία της εταιρίας, και εννέα(!) μηνύσεις στα μέλη του Δ.Σ. της Α΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης επειδή είχαν το θράσος να δημοσιεύσουν ψήφισμα αλληλεγγύης στην εργαζόμενη.

Ο Ηρακλής Μπάμζας γίνεται γνωστός στο πανελλήνιο, και η Αριστέα βρίσκεται να μιλάει σε εκπομπές στην τηλεόραση για τα σωματεία, τις εργατικές λέσχες, τα ψηφίσματα αλληλεγγύης και τα πάρτι οικονομικής ενίσχυσης σαν να τα γνώριζε από καιρό. Εμείς από την άλλη, όσοι πιστεύουμε ότι το εργατικό κίνημα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη, βρισκόμαστε με ένα χρέος: να πατήσουμε πάνω σε αυτό το γεγονός, για να δυναμώσουμε κι εμείς οι ίδιοι. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια θάλασσα απροστάτευτων και ασυνδικάλιστων εργαζόμενων. Η Αριστέα λαμβάνει καθημερινά μηνύματα από πολλές τέτοιες εργαζόμενες που βιώνουν αντίστοιχα περιστατικά στον χώρο εργασίας τους. Με αφορμή την υπόθεση αυτή, να φτάσει στα αυτιά όλων αυτών το μήνυμα: η οργάνωση στα σωματεία, η συλλογική διεκδίκηση των εργατικών δικαιωμάτων μας είναι η μόνη που μπορεί να επιφέρει νίκες.

Αριστέα Μιχαλακάκου: “Τώρα που έχω ηρεμήσει και βλέπω τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα και θυμάμαι τι γινόταν τότε και πόσο αδύναμη και μόνη ένιωθα δυο μήνες πριν φέρω το παιδί μου στον κόσμο θυμώνω ακόμη περισσότερο γιατί όλα αυτα τα αισθανόταν και ο γιος μου πριν καν βγει στην γη!!!!Θέλω να ζητήσω 1000 ευχαριστώ από όλους αυτούς τους συνδικαλιστές μα πάνω από όλα «ανθρώπους» που με αγκάλιασαν από την αρχή,που το μόνο που τους ένοιαζε εκείνη την περίοδο ήταν η ψυχική μου υγεία και η ασφάλεια του μωρού μου,που έτρεχαν παντού αυτοί αντί για μένα βάζοντας σε δέυτερη μοίρα τα δικά τους προβλήματα και υποχρεώσεις,που με έκαναν να αισθάνομαι ότι δεν είμαι μόνη,που με στήριξαν και με στηρίζουν και ηθικά και οικονομικά και συναισθηματικά!!!Όλα ξεκίνησαν απο την Εργατική Λέσχη Καλλιθέας με το Radical I.T. κσι το @Σετηπ που με μεγάλη μου τιμή γνώρισα ανθρώπους που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων.Πολύ γρήγορα ήρθαν δίπλα μου σύλλογοι γυναικών και σιγα σιγα «άνθρωποι»από όλη την Ελλάδα που έστελναν ψηφίσματα συμπαράστασης και αλλυλεγγυης!!!!!Δεσμέυομαι να συνεχίσουμε για όποιον μας έχει ανάγκη!!!!Όλοι μαζί!!!!Όπως έγινε σε εμένα!!!!Ήδη δέχομαι μυνήματα από κοπέλες που ζουν ή είχαν ζήσει στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις!!!!Πρέπει να συνεχίσουμε ΌΛΟΙ μαζί για να σταματήσει όλη αυτή η εκμετάλευση σε κάθε γυναίκα σε κάθε μάνα σε κάθε νέο σε κάθε άντρα σε κάθε άνθρωπο!!!!!!!
Όσα σωματεία και αγωνιστές ασχολήθηκαν με αυτή την υπόθεση πρέπει να κρατήσουν δεσμούς. Ένα δίκτυο σωματείων – συνδικαλιστών – αγωνιστών σαν αντι-εργοδοτικό παρατηρητήριο, που θα δρα ενεργά στο πλευρό κάθε εργαζόμενης και εργαζόμενου,είναι κάτι που λείπει, και που όταν υπάρχει φαίνεται να φέρνει νίκες και να αναπτερώνει το ηθικό των εργαζόμενων. Κορμός αυτής της προσπάθειας πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός οργανωμένου «στρατού των από τα κάτω» που θα αναμετρηθεί με τη συνδικαλιστική αποσύνθεση και γραφειοκρατία και θα παλέψει για την επανακατοχύρωση του εργατικού κινήματος και των διεκδικήσεων του”.

Προφανώς, όπως και τα άλλα αφεντικά που αυθαιρετούν, τρομοκρατούν, και καταπατούν τα εργατικά μας δικαιώματα, ο Ηρακλής Μπάμζας δεν είναι «τρελός». Είναι όλο το νομικό και πολιτικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει από κοινού κυβερνήσεις και ΕΕ για λογαριασμό του κεφαλαίου στα χρόνια των μνημονίων, που τους δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρονται έτσι.Αρκεί να δει κανείς το εξής: η νομιμοποίηση των μαζικών απολύσεων είναι στις βασικές επιδιώξεις της τρόικας, το δικαίωμα στην απεργία τον Γενάρη μετετράπη σε παράνομη πράξη με εντολή των «εταίρων» μας, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πρόσφατα αποφάσισε ότι δε συνιστά παρανομία η απόλυση εγκύου στα πλαίσια των ομαδικών απολύσεων. Τα μνημονικά μέτρα που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις είναι αυτά που αποδυνάμωσαν τις συλλογικές συμβάσεις, ενίσχυσαν τη μαύρη και επισφαλή εργασία και έφτασαν την ανεργία στους νέους στο 45%.

Αναδεικνύεται έτσι η ανάγκη της διαλεκτικής σχέσης και σύνδεσης του κινηματικού με το πολιτικό επίπεδο. Μάχη για το εργατικό δικαίωμα σήμερα σημαίνει και μάχη ενάντια στη μνημονιακή λαίλαπα κυβέρνησης και ΕΕ. Γνωρίζουμε πλέον ότι όταν οι «από πάνω» στριμωχτούν στον τοίχο ξανά, τα capital controls θα επιστρέψουν πιο σκληρά, η καταστολή θα δυναμώσει και ο ιμπεριαλισμός θα δείξει τα δόντια του, όπως το έκανε στον Ιούλιο του 2015. Αυτή τη φορά οφείλουμε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι αν θέλουμε να κάνουμε το βήμα παραπέρα: να περάσουμε από τους αμυντικούς αγώνες και την αλληλεγγύη, στην ταξική αντεπίθεση.

 

Πηγή: bluebig.wordpress.com

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Χαρτοφύλακας

Στην Κορυφή