Απόδοση στα Ελληνικά: V for Vallia
για το #IFI
Αρχικό κείμενο: Powerful photos of modern slavery — and human survival
Αν και πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι η δουλειά ανήκει στο παρελθόν, η πρακτική αυτή είναι ζωντανή. Από το 2009, η φωτογράφος Lisa Kristine, φωτογραφίζει τα θύματα αυτού του βάρβαρου εμπορίου. Οι εικόνες της είναι συγκλονιστικές, ισχυρές, σε κοιτάζουν κατάματα. Είναι επίσης αξιοπρεπή πορτρέτα όσων δεν έχουν επιλογή.
“Ανεξάρτητα από το πόσο τρομερό είναι, πόσο δύσκολη είναι η εμπειρία τους από τη ζωή εξαιτίας της δυστυχίας τους ως σκλάβοι, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν αξιοπρέπεια, ευαισθησία, ανθρωπιά και ομορφιά. Αυτές οι εικόνες δεν προορίζονται ως θέαμα φρίκης∙ σκοπό έχουν να συνδέσουν τους ανθρώπους ώστε να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι είμαστε αδερφοί και αδερφές”.
Lisa Kristine
Γυναίκα μετακινεί τούβλα
Η Kristine φωτογράφιζε για μήνες τους κλιβάνους τούβλων στην Ινδία και το Νεπάλ. Εδώ στην Ινδία, οι γυναίκες ισορροπούν σωρούς από τούβλα στο κεφάλι τους για να τα μεταφέρουν σε κοντινά φορτηγά.
Αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν 17 ώρες την ημέρα χωρίς διαλείμματα, χωρίς νερό
Η Kristine αναφέρει γι’ αυτούς τους εργάτες στο Νεπάλ, “Είναι σαν νεκροί από τη μονοτονία και την εξάντληση, δουλεύουν σιωπηλά, κάνοντας το ίδιο πράγμα για 16 με 17 ώρες την ημέρα. Δεν υπήρχαν διαλείμματα για φαγητό ή νερό και η σοβαρή αφυδάτωση έκανε την ούρηση λίγο πολύ άσκοπη”.
Τα παιδιά εργάζονται με αφόρητη ζέστη
Και τα παιδιά επιβάλλονται σε εργασία. Εδώ, είναι ένα παιδί που στέκεται σε κλίβανο του Νεπάλ. Η Kristine αναφέρει, “Ήταν τέτοια η θερμοκρασία και η σκόνη που η φωτογραφική μου μηχανή ζεσταινόταν τόσο πολύ που δεν μπορούσα να δουλέψω. Κάθε είκοσι λεπτά έπρεπε να γυρίσω εκεί που είχαμε κατασκηνώσει για να καθαρίσω τα εργαλεία μου και να τρέξω κάτω από ένα κλιματιστικό για να αναζωογονηθώ και καθώς το έκανα αυτό σκέφτηκα πως η κάμερα μου έχει καλύτερη αντιμετώπιση από αυτούς τους ανθρώπους”.
Ένας αδύναμος φωτογράφος καταγράφει αδύναμους ανθρώπους
Καθώς η Kristine φωτογράφιζε στους κλιβάνους συχνά ήθελε να καταρρεύσει και να κλάψει αλλά της δόθηκε η εντολή από έναν υπέρμαχο για την κατάργηση της δουλείας να μην κάνει κάτι τέτοιο. Η ίδια θυμάται, “Μου εξήγησε πολύ καθαρά ότι οι συναισθηματικές επιδείξεις είναι πολύ επικίνδυνες σε ένα τέτοιο μέρος, όχι μόνο για μένα, αλλά και γι’ αυτούς. Δεν θα μπορούσα να τους προσφέρω άμεση βοήθεια. Δεν θα μπορούσα να τους δώσω χρήματα, τίποτα. Δεν ήμουν πολίτης της χώρας. Θα μπορούσα να τους βάλω σε χειρότερη θέση από αυτή που ήδη ήταν”.
Παιδιά μεταφέρουν πέτρες στα βουνά
Η φωτογράφος αναφέρει, “Στα Ιμαλάια, είδα παιδιά να μεταφέρουν πέτρες για χιλιόμετρα στο ορεινό έδαφος, σε φορτηγά που περίμεναν κάτω στους δρόμους. Τα μεγάλα φύλλα από πέτρα ήταν βαρύτερα από τα παιδιά που τα κουβαλούσαν και τα παιδιά σταμάτησαν να τα έχουν στα κεφάλια τους χρησιμοποιώντας αυτούς τους χειροποίητους ιμάντες από ραβδιά, σχοινί και σκισμένα ρούχα”.
Ένα οικογενειακό πορτρέτο με τοξικά χρώματα
“Αυτό είναι ένα οικογενειακό πορτρέτο”, αναφέρει η Kristine, μία φωτογραφία που τράβηξε σε ένα εργοστάσιο υφασμάτων στην Ινδία. “Τα μαύρα βαμμένα χέρια είναι του πατέρα και τα μπλε και κόκκινα χέρια είναι οι γιοι του. Αναμιγνύουν την μπογιά σ’ αυτά τα μεγάλα βαρέλια και βυθίζουν το μετάξι μέσα στο υγρό μέχρι τους αγκώνες τους, αλλά η βαφή είναι τοξική”.
Το νόμισμα της λίμνης Volta: ψάρια
Η λίμνη Volta, στην Γκάνα, είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στον κόσμο. Εκεί, τα ψάρια είναι ένα είδος νομίσματος∙ μία πρόσφατη έρευνα υπολογίζει πως πάνω από 4.000 παιδιά είναι υποδουλωμένα και εργάζονται στην αλιεία της λίμνης.
Παιδιά αρπάζονται, διακινούνται, εξαφανίζονται
Όταν η Kristine έφτασε για πρώτη φορά στη λίμνη Volta, είδε, αυτό που θεωρούσε ως οικογενειακό ταξίδι ψαρέματος. Λάθος. Η ίδια αναφέρει, “Ήταν όλοι υποδουλωμένοι. Έπαιρναν τα παιδιά από τις οικογένειές τους, τα διακινούσαν και τα εξαφάνιζαν και τα ανάγκαζαν να δουλεύουν ατελείωτες ώρες σ’ αυτές τις βάρκες της λίμνης, ακόμα κι αν δεν ήξεραν να κολυμπούν”.
Γνωρίστε τον Kofi που επιβίωσε της σκλαβιάς
Αυτός είναι ο Kofi, που διασώθηκε από την οργάνωση “Ελευθερώστε τους σκλάβους” (Free the Slaves) σ’ αυτά τα ψαροχώρια. Η Kristine αναφέρει, “Ο Kofi είναι η ενσάρκωση της δυνατότητας. Ποιος θα γίνει επειδή κάποιος ύψωσε ανάστημα και έκανε τη διαφορά στη ζωή του;”.
Στα μεταλλεία
Η φωτογράφος αναφέρει, “Αυτοί οι μεταλλωρύχοι είναι υποδουλωμένοι σε έναν άξονα ορυχείου σε ένα άλλο μέρος της Γκάνα. Οι άξονες έχουν βάθος έως και 300 πόδια και κουβαλούν βαριές σακούλες από πέτρα που αργότερα θα μεταφερθούν σε άλλη περιοχή όπου θα κοπανηθούν οι πέτρες ώστε να μπορέσουν να εξαγάγουν τον χρυσό”.
Χρυσός σε δηλητηριασμένο νερό
Εδώ, οι σκλάβοι κοσκινίζουν για χρυσό, βυθισμένοι σε νερό που έχει δηλητηριαστεί από τον υδράργυρο που χρησιμοποιείται για τη διαδικασία της εξαγωγής. Τα παιδιά είναι πάντα παρόντα, συχνά δεμένα στις πλάτες των γυναικών οι οποίες εργάζονται στα μολυσμένα νερά.
Αυτοί οι άνδρες δεν είναι τόσο δυνατοί όσο δείχνουν
Η Kristine αναφέρει, “Με την πρώτη ματιά ο τύπος που σφυροκοπά φαίνεται χορτάτος και δυνατός άντρας. Κοιτάξτε καλύτερα και δείτε πως όλοι οι εργάτες είναι θύματα τραυματισμών, ασθενειών και βίας”.
Το τίμημα του να βρίσκεσαι υπογείως για 72 συνεχείς ώρες
Κι άλλοι μεταλλωρύχοι στην Γκάνα. “Θυμάμαι να κοιτάζω τα κουρασμένα, κόκκινα μάτια τους. Πολλοί από αυτούς βρίσκονταν υπογείως για 72 ώρες”.
Οι γυναίκες στο Κατμαντού του Νεπάλ
Η Kristine φωτογράφισε αυτές τις γυναίκες στο Κατμαντού του Νεπάλ. Εργάζονται σε “εστιατόρια καμπίνας”, χώροι καταναγκαστικής πορνείας. Η φωτογράφος αναφέρει, “Οι σκλάβοι, γυναίκες και μεταξύ τους νεαρά κορίτσια και αγόρια, μερικά παιδιά έως εφτά ετών, εξαναγκάζονται να διασκεδάζουν τους πελάτες, ενθαρρύνοντας τους να παραγγείλουν περισσότερο φαγητό και αλκοόλ”.
Η δουλεία δεν είναι πρόβλημα μόνο του αναπτυσσόμενου κόσμου
Η δουλεία δεν είναι περιορισμένη στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Αντίθετα, είναι πρόβλημα και για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Kristine τράβηξε αυτή τη φωτογραφία στην Ουάσινγκτον ως μέρος ενός έργου για το οποίο εργαζόταν 1.5 χρόνο. Αυτή είναι μία φωτογραφία στο δρόμο K Street, με τις πρεσβείες της πόλης και τα φανταχτερά κτίρια.
Μία επιζών του ανθρώπινου εμπορίου
Αυτή η γυναίκα εξαναγκάστηκε σε πορνεία, αλλά βρήκε μία διέξοδο από το εμπόριο. “Μία από τις διασωθέντες με την οποία μίλησα, είχε διακινηθεί από ένα μεσαίας τάξης εμπορικό χώρο”, αναφέρει η φωτογράφος. Οι έμποροι κερδίζουν την εμπιστοσύνη μέσα σε λίγες εβδομάδες και στη συνέχεια ρίχνονται, παίρνοντας ακόμα και νεαρά κορίτσια από τις κρατικές γραμμές για τα πουλήσουν στο Ατλάντικ Σίτι.
Απόδοση στα Ελληνικά: V for Vallia
για το #IFI
Αρχικό κείμενο: Powerful photos of modern slavery — and human survival
