fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Οι επιθυμίες αυξάνονται, οι θέσεις εργασίας μειώνονται

στo Workerland/Χαρτοφύλακας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Η εξέγερση που έρχεται

«Τα επόμενα χρόνια, 150 εκατομμύρια άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους σε όλον τον κόσμο, ενώ 300 εκατομμύρια νέοι θα αναζητήσουν εργασία»

τόνισε ο Τζιμ Γιονγκ Κιμ, πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, μιλώντας στην σύνοδο για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση που πραγματοποιείται τις τελευταίες μέρες στο Ντουμπάι.

«Το πρόβλημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας είναι το κρισιμότερο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τώρα», δήλωσε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας ενώ επεσήμανε πως «μέχρι το 2030, το χάσμα αναμένεται να διευρυνθεί. Περίπου 182 εκατομμύρια άνθρωποι θα αναζητούν θέσεις εργασίας, που ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμες, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη και ο αυτοματισμός εξαλείφουν θέσεις εργασίας χαμηλής ειδίκευσης, που είχαν μειωθεί άλλωστε πολύ από την εμφάνιση της βιομηχανικής επανάστασης. Και καθώς ο κόσμος γίνεται πιο διασυνδεδεμένος ψηφιακά μέσω του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, αυξάνοντας τις προσδοκίες όλων, πολλοί άνθρωποι ενδέχεται να βρεθούν μπροστά σε μια τεράστια απογοήτευση τα επόμενα χρόνια, εκτός εάν οι κυβερνήσεις δράσουν τώρα για να ξεπεράσουν το πρόβλημα».

Ο Κιμ αναρωτήθηκε: «Τι συμβαίνει όταν οι φιλοδοξίες αυξάνονται, αλλά την ίδια ώρα θέσεις εργασίας εξαφανίζονται;»

«Περίπου 50% όλων των θέσεων εργασίας σήμερα θα εξαλειφθούν με την επέλαση της αυτοματοποίησης. Το 65% όλων των προπτυχιακων φοιτητών αναζητούν θέσεις εργασίας που δεν υπάρχουν σήμερα. Η εκπαίδευση των ανθρώπων θα πρέπει να αλλάξει αν θέλουμε να βρεθούν λύσεις στον τομέα της απασχόλησης», πρόσθεσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Η επιθυμητική παραγωγή αυξάνεται, μέσω της παραγωγής καταναλωτικών αγαθών και των social media και αυτό ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας το ονομάζει ”αυξημένες φιλοδοξίες”. Όμως οι θέσεις εργασίας φαίνεται δραματικά να μειώνονται. Σε αυτή την αναντιστοιχία παραγωγής επιθυμιών (”φιλοδοξιών”) και θέσεων εργασίας, βλέπει ο Τζιμ Γιονγκ Κιμ τον κίνδυνο μιας “τεράστιας απογοήτευσης” τα επόμενα χρόνια.
Οι τεχνολογίες που αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας καθιστώντας περιττή μια τεράστια μάζα εργασιακής δύναμης, αυξάνουν και τις επιθυμίες, παράγοντας διαρκώς νέα ζήτηση, δηλαδή κατανάλωση. Παραγωγή και κατανάλωση, εργασία και επιθυμία, έρχονται σε μια νέου τύπου αντίφαση, με τον ορίζοντα του τέλους του βιομηχανικού πολιτισμού να διαγράφεται. Οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι, καλούνται να αυτοπειθαρχούνται όλο και περισσότερο στις νέες οικονομικές και ”ελαστασφαλείς” εργασιακές συνθήκες, ενώ παράλληλα καλούνται να επιθυμούν όλο και περισσότερα καταναλωτικά αγαθά, όλο και περισσότερο. Ο άμεσος και ο έμμεσος μισθός (κοινωνική αναδιανομή) μειώνονται, ή, αν όταν δεν μειώνονται, αυξάνονται με ρυθμό μικρότερο από ό,τι οι νέες ανάγκες και οι επιθυμίες.

Τί συμβαίνει, όμως, όταν η εργασία και ο μισθός δεν αρκούν να καλύψoυν τις ανάγκες και τις επιθυμίες? Όταν οι θέσεις εργασίας δεν μπορούν σε μεγάλο βαθμό να καλύψουν την προσφορά της εργασιακής δύναμης των ανέργων, άρα και την επιθυμία τους για κατανάλωση? Η δομική, ”τεχνολογική” ανεργία ρίχνει τους μισθούς εργασίας, όμως και πάλι το πρόβλημα δεν φαίνεται διαρθρωτικά να λύνεται. Αν οι προηγούμενες τεχνολογικές επαναστάσεις δημιουργούσαν ανέργους που απορροφώνταν από τους νέους τομείς εργασίας που ανοίγονταν (όπως συνέβη κατά τη διάρκεια των βιομηχανικών επαναστάσεων), σήμερα αυτό φαίνεται να είναι πολύ πιο δύσκολο.

Αυτή η κεντρική αντίφαση της σύγχρονης επιθυμητικής οικονομίας ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση, την εργασιακή αυτοπειθαρχία και την καταναλωτική επιθυμία, είναι η αντίφαση που κινδυνεύει να εκραγεί στην καρδιά του σύγχρονου και αναδυόμενου υποκειμένου, των λεγόμενων millenials (γεννημένων από το 2000 και μετά) που νομοτελειακά θα επικρατήσουν τα επόμενα χρόνια. Η δομική καπιταλιστική κρίση (βλ. και εδώ), με τα σύγχρονα ειδικά ποιοτικά της γνώρισματα, φέρνει και μια κρίση στην διαδικασία παραγωγής των υποκειμένων, πλάι στους ”πλεονάζοντες πληθυσμούς” που δεν θα χωράνε στο υπάρχον εργασιακό πλαίσιο.

Οι εξεγερσιακές περίοδοι σημαδεύονται από το χάσμα ανάμεσα στις προσδοκίες και την πραγματική υλική κατάσταση, οι επαναστατικές περίοδοι σημαδεύονται από τη διαμόρφωση μιας συλλογικής θέλησης για ριζική πολιτειακή και οικονομική αλλαγή.  Φαίνεται πως μπαίνουμε σε μια τέτοια μακρά περίοδο.

 

Πηγή: https://bestimmung.blogspot.gr

Cover photo: http://www.baubauhaus.com

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Workerland

Στην Κορυφή