fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστείας 1

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας για τα βασανιστήρια του 1968

στo Mind Opener/Ημερολόγιο Καταστρώματος

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου
Γράφει ο Σοφοκλής Αρχοντάκης
#IFI
«Τις τελευταίες μέρες, έπεσε στα χέρια μου ένα κομμάτι από ένα περιοδικό του 1968 που εκδίδονταν από δικά μας παιδιά με Hippy καλλιτεχνικά αισθητική. Αυτό αφορούσε το 1968 και μια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, όπου το συμπαθές περιοδικό την έβαλε στο ίδιο τεύχος με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ακολουθεί η μετάφραση της Έκθεσης. Οι φωτογραφίες από το περιοδικό έγιναν crop για να διαβάζονται.Καλό είναι να μην ξεχνάμε:
 
Α) Για όλους τους βασανιστές που στο όνομα της εθνικής συμφιλίωσης κυκλοφορούν ακόμα εκεί έξω.
Β) Για όλους εκείνους που πόνεσαν και τις οικογένειές τους.
Γ) Για όλους εκείνους τους Ναζί που τριγυρνούν εκεί έξω και ονειρεύονται «Ταράτσες».

Περίπου 10.000 αγωνιστές συνελήφθησαν και βασανίστηκαν, ενώ τα αρχεία καταστράφηκαν.

Η Διεθνής Αμνηστία η οποία κατέχει συμβουλευτικό καθεστώς στο Συμβούλιο της Ευρώπης, απέστειλε έκθεση σχετικά με την Ελλάδα περίπου 6 μήνες μετά την έναρξη της Χούντας. Σκοπός ήταν η διερεύνηση της εφαρμογής Αμνηστίας για τους πολιτικούς κρατουμένους που ανακοινώθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1967 και η διασφάλιση των συνθηκών κράτησης όσων κρατουμένων δεν απελευθερώθηκαν.

Η ιστορία της Έκθεσης

Οι κύριοι Antony Marreco, μέλος αγγλικού Δικηγορικού Συλλόγου (χωρίς να γνωρίζουμε την πόλη) και James Becket,  μέλος αμερικανικού Δικηγορικού Συλλόγου, παρέμειναν στην Ελλάδα μέχρι τις 26 Ιανουαρίου του 1968.

Η αντιπροσωπεία της Διεθνούς Αμνηστίας παρουσίασε στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών (σχετικό 1) την Εντολή Αποστολής, ζητώντας

  1. Λίστα των πολιτικών κρατουμένων με τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν
  2. Άδεια παρακολούθησης των ακροάσεων των Δικαστικών Συμβουλίων (Στρατοδικείων) που ανέλαβαν τις υποθέσεις των πολιτικών κρατουμένων
  3. Άδεια να συνοδεύσουν εκπρόσωπο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Λέρο και την Γυάρο
  4. Συναντήσεις με αντιπροσώπους των Υπουργείων Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξης

Οι συναντήσεις έλαβαν χώρα στο Υπουργείο Εξωτερικών στις 2, 4, 10, 24 Ιανουαρίου χωρίς να έχει γίνει αποδεκτό κανένα αίτημα από τα ανωτέρω.

Παρόλα αυτά το Κλιμάκιο της Διεθνούς Αμνηστίας δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια · αλλά πέρασε τέσσερις εβδομάδες παίρνοντας συνεντεύξεις από κρατούμενους που αφέθησαν ελεύθεροι και συγγενείς κρατουμένων που βρίσκονταν ακόμα υπό κράτηση.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης τους ανακοίνωσε ότι  284 κρατούμενοι αφέθησαν ελεύθεροι με τον Νόμο 228 περί Χριστουγεννιάτικης Αμνηστίας. Πολλοί εξ’ αυτών δεν αφέθησαν πραγματικά ελεύθεροι αλλά μεταφέρθηκαν σε νησιά εξορίας με τον Νόμο 509. Η Αμνηστία δεν ίσχυσε για όσους δεν είχαν κατηγορηθεί για κάποιο αδίκημα. Μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου κρατούνταν χωρίς δίκη 1.475 άτομα στο Λακί και 500 άτομα στο Παρθένι της Λέρου και 802 άτομα στην Γυάρο,εκ των οποίων οι 240 γυναίκες κρατούμενες. Στα δύο αυτά νησιά κρατούνταν χωρίς δίκη 2.777 άτομα.

Ταυτόχρονα κρατούνταν πολλοί χωρίς δίκη σε φυλακές και αστυνομικά τμήματα, εκ των οποίων οι 500 θεωρούνταν πιθανώς ή ενεργοί Κομμουνιστές. Πολλοί από αυτούς συνελήφθησαν με βάση αρχεία της Ασφάλειας τουλάχιστον 20 ετών (σ.σ. 1948, σας θυμίζει κάτι;). Οι δύο δικηγόροι θεώρησαν τους συγκεκριμένους κρατουμένους ως αναλώσιμους     -αυτολεξεί expendables- από το καθεστώς χωρίς κανένα από τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Η Αντιπροσωπεία της Διεθνούς Αμνηστίας συγκέντρωσε στοιχεία για 800 από τους κρατουμένους, επαγγελματίες, διανοούμενους και καλλιτέχνες.  Οι περισσότεροι παρέμειναν κρατούμενοι επειδή αρνούνταν να υπογράψουν το Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων όπως έμεινε στην ιστορία ή επίσημα Πιστοποιητικόν Νομιμοφροσύνης.

Η Αντιπροσωπεία ανακάλυψε πως οι συγγενείς των κρατουμένων διώκονταν από την «Κυβέρνηση». Τα παιδιά τους αποκλείονταν από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Όποιοι βοηθούσαν οικονομικά τις οικογένειες συλλαμβάνονταν. Οι συγγενείς έχαναν τις δουλειές τους. Η Αστυνομία επισκέπτονταν τις οικογένειες των κρατουμένων σε παρενοχλητικές επισκέψεις όλο το 24ωρο.

Η Αντιπροσωπεία διερεύνησε ισχυρισμούς ότι το καθεστώς προβαίνει σε πρακτικές ασκήσεως πόνου ως βοήθεια στις ανακρίσεις. Παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα φόβου, ειδικά από όσους είχαν αφεθεί ελεύθεροι και που μπορούσαν να μιλήσουν για τα βασανιστήριά τους, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και την στιγμή που τους προσέγγισε η Αντιπροσωπεία, 16 από αυτούς κατέθεσαν πως είχαν βασανιστεί. Η Αντιπροσωπεία απέκτησε ακόμα 32 ονόματα κρατουμένων που κρατούνταν ακόμη οι οποίοι επίσης φέρονται να έχουν βασανιστεί (σ.σ. Μέχρι την στιγμή που γράφτηκε η έκθεση δεν είχαν καταφέρει να τους προσεγγίσουν.)

Στην βάση των στοιχείων, των μαρτυριών, στην βάση των σημαδιών στα κορμιά των βασανισθέντων και στην βάση των μαρτυριών επαγγελματιών και συγγενών, η Αντιπροσωπεία μπορεί να καταθέσει αντικειμενικά πως «Τα βασανιστήρια χρησιμοποιούνται εσκεμμένα και επισήμως και πως έχει πεισθεί πως η χρήση βασανιστηρίων είναι μια διαδεδομένη πρακτική εναντίον Ελλήνων πολιτών, με υποψία πως εργάζονται ενεργά εναντίον της Κυβέρνησης».

Η Αντιπροσωπεία στην μηνιαία διαμονή της μπόρεσε να διερευνήσει την κατάσταση μόνο στην περιοχή των Αθηνών. Για έναν Έλληνα εκτός πρωτεύουσας, η επικοινωνία με έναν ξένο είναι πολύ επικίνδυνη για να επιχειρηθεί.  Παρότι η Αντιπροσωπεία έχει ακούσει μαρτυρίες βασανιστηρίων και υποτιμητικής συμπεριφοράς στην επαρχία, ήταν μη αυτήκοες μαρτυρίες (σ.σ.  second hand evidence), οπότε τίποτα αντίστοιχο σε αυτή την αναφορά δεν έχει καταγραφεί με βάση αντίστοιχους ισχυρισμούς. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως επίσημα στοιχεία μπορούν να βρεθούν, αν η Ελληνική Κυβέρνηση συμφωνήσει σε μια διαδικασία που θα εγγυάται την μελλοντική προστασία των μαρτύρων.

27 Ιανουαρίου 1968
Turnagain Lane
Farringdon Street
London, E. C  4

Παράρτημα Β – Βασανιστήρια

Η παρακάτω σύνοψη παρουσιάζει σε περίληψη τα τεκμήρια που Η Αντιπροσωπεία της Διεθνούς Αμνηστίας πήρε από 16 άτομα που συνάντησε, τα οποία ανέφεραν ότι είχαν βασανιστεί και από 32 άτομα που βρίσκονται ακόμα στην φυλακή, για τις υποθέσεις των οποίων έχουν λάβει στοιχεία από τρίτες πηγές και τις οποίες θεωρούν πειστικές διότι σε πολλές περιπτώσεις είναι επιβεβαιωμένες.

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστείας 2

Τεχνικές Βασανιστηρίων

Α. Σωματικά Βασανιστήρια

  1. Το δεδομένο αρχικό βασανιστήριο που έχει αναφερθεί σε κάθε σταθμό της Ασφάλειας είναι η Φάλαγγα. Ο κρατούμενος δένεται σε ένα πάγκο και χτυπάται στις πατούσες με ραβδί (ή γκλομπ) ή σωλήνα. Ανάμεσα στα χτυπήματα ο κρατούμενος συνήθως εξαναγκάζεται να τρέξει γύρω από τον πάγκο λαμβάνοντας πολλαπλά χτυπήματα. Εξετάσαμε τις πατούσες ατόμου που είχε υποστεί αυτή την αντιμετώπιση πριν από 4 μήνες και αυτές είχαν σχηματίσει σκληρό ιστό (κάλο). Κρατούμενος, τώρα έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ είχε κατάγματα από αυτό το βασανιστήριο. Καθότι δεν είχε δοθεί ιατρική φροντίδα, τα κόκκαλα δεν είχαν δέσει σωστά και τώρα είναι ανάπηρος. Το επόμενο βήμα της μεθόδου είναι τα χτύπημα του κρατουμένου στο στέρνο. Κρατούμενοι που κάνουν εμετό με αίμα, έχουν συνήθως περάσει αυτό το βασανιστήριο. Σχεδόν πάντα η Φάλαγγα συνοδεύεται από πρόκληση επιπρόσθετου πόνου στον κρατούμενο. Γενικά 5 ή 6 άτομα συμμετέχουν στον βασανισμό κάθε κρατουμένου. Συνήθης μέθοδος συνοδείας της Φάλαγγας είναι το νερό στο στόμα και την μύτη (Waterboarding της εποχής), όπου ο κρατούμενος ούρλιαζε από τον πόνο, Tide στα μάτια, το στόμα και την μύτη, χτύπημα του κεφαλιού στον πάγκο ή το πάτωμα, χτυπήματα σε άλλα μέρη του σώματος κτλ
  2. Πολλά περιστατικά που αναφέρθηκαν περιλαμβάνουν σεξουαλικά προσανατολισμένα βασανιστήρια. Στην περίπτωση των γυναικών, οι βασανιστές έβαζαν όσα περισσότερα δάχτυλα ή αντικείμενο στο αιδοίο και έστριβαν ή γύρναγαν το αντικείμενο βίαια. Το ίδιο γίνονταν και στον πρωκτό. (Σε άλλες περιπτώσεις) Ένας σωλήνας τοποθετούνταν στον πρωκτό και έριχναν νερό με υψηλή πίεση. Στην περίπτωση των ανδρών χτυπήματα στα γεννητικά όργανα με μακριούς λεπτούς σάκους με άμμο έχει αναφερθεί συχνά. Ένας συνδικαλιστής είχε χτυπηθεί τόσο πολύ που ο ένας όρχις του είχε οδηγηθεί μέσα στο σώμα.
  3. Τεχνικές πνιξίματος αναφέρονταν συχνά. Ο λαιμός αρπάζεται με τέτοιον τρόπο που να διακόπτεται η παροχή οξυγόνου ή ένα κουρέλι (πολλές φορές ποτισμένο με ούρα) χώνονταν στο λαρύγγι. Η ασφυξία προλαμβάνεται την τελευταία στιγμή.
  4. Χτυπήματα στο κεφάλι με σάκους με άμμο ή χτυπήματα του κεφαλιού στον τοίχο και το πάτωμα αποτελούν στάνταρ διαδικασία. Έχουν αναφερθεί πολλαπλές περιπτώσεις διάσεισης.
  5. Χτυπήματα γυμνής σάρκας με καλώδια δεμένα ως μαστίγιο.
  6. Κρατούμενοι έχουν κρεμαστεί για μακρές περιόδους. Συνήθως οι καρποί δένονται πίσω από την πλάτη και ο κρατούμενος κρεμάται από τους καρπούς.
  7. Πηδήματα πάνω στο στομάχι.
  8. Τράβηγμα μαλλιών από το κεφάλι ή το εφηβαίο.
  9. Τρίψιμο πιπεριού σε ευαίσθητες περιοχές των γεννητικών οργάνων, όπως τα γεννητικά όργανα, οι μασχάλες, τα μάτια, η μύτη κτλ.
  10. Βγάλσιμο νυχιών.
  11. Διάφοροι τρόποι πρόκλησης εγκαυμάτων, συμπεριλαμβανομένου του σβησίματος τσιγάρου σε σημεία του σώματος.
  12. Χρήση ηλεκτροσόκ. Αυτό συβαίνει στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο 401 και μη επιβεβαιωμένες (σ.σ. Τότε) πηγές αναφέρουν ότι αυτό συμβαίνει στον Σταθμό Ασφαλείας στην οδό Μπουμπουλίνας

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστείας 3

Ξυλοδαρμοί από τον στρατό και την αστυνομία ως μέθοδοι εκφοβισμού και ανάκρισης είναι γενικευμένοι. Οι ξυλοδαρμοί μπορούν να χαρακτηριστούν ως βασανιστήριο αν γίνονται με συστηματικό τρόπο. Ένας άνδρας άνω των 60 ετών που επικοινώνησε με την Αντιπροσωπεία, έπεσε θύμα ξυλοδαρμού με διαλείμματα για περισσότερες από 12 ώρες. Ο ίδιος είχε σπασμένα πλευρά αλλά ανέφερε πως νεαροί, δέρνονταν (σ.σ. βασανίζονταν διά ξυλοδαρμού) σταθερά για περιόδους μέχρι 5 ημερών. Γενικά από 4 μέχρι 6 άνδρες δέρνουν έναν κρατούμενο με γροθιές και κλωτσιές με τις αρβύλες τους ή χρησιμοποιούν τούβλα, σωλήνες ή μπαστούνια κτλ. Στο στρατόπεδο του Διονύσου, που φιλοξενεί τις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις ανάγκαζαν τους κρατουμένους να περνούν ανάμεσα από δύο σειρές στρατιωτών που τους χτύπαγαν (σ.σ. Run A Gauntlet). Αναξιόπιστη αναφορά από τρίτη πηγή από αυτό το στρατόπεδο έκανε λόγο για έναν άντρα που το μάτι του βγήκε από το κεφάλι του (από τα χτυπήματα). Η Αντιπροσωπεία της Διεθνούς Αμνηστίας μίλησε με άλλους που είχαν σπασμένα πλευρά, μύτες, ρήξη τυμπάνων κτλ.

Μη-Φυσικά (Ψυχολογικά) Βασανιστήρια

Πολλοί πληροφοριοδότες που είχαν περάσει βασανιστήρια, ανέφεραν ότι οι μη φυσικές μέθοδοι βασανισμού ήταν οι δυσκολότεροι να αντέξεις.

  1. Συγκεκριμένοι κρατούμενοι μεταφέρονταν σε κελιά κοντά σε άλλους κρατουμένους που είχαν ανακριθεί βίαια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα νευρικούς κλονισμούς. Ένας πληροφοριοδότης ανέφερε πως το να ακούει τις κραυγές των άλλων ήταν χειρότερο από το δικό του βασανιστήριο, άλλος ήθελε να τρέξει μέσα και να χτυπηθεί από το να ακούει τα βάσανα των άλλων. Έχει αναφερθεί πως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο συνθέτης, ο οποίος ποτέ δεν βασανίστηκε σωματικά, έπαθε νευρικό κλονισμό με αυτή την μέθοδο.
  2. Οι συνθήκες κράτησης σε ορισμένα μέρη είναι ιδιαίτερα κακές. Μια τεχνική είναι να αφήσεις τον κρατούμενο σε ένα μικρό σκοτεινό κελί, χωρίς φαγητό, νερό ή κουβέρτες για μερικές ημέρες. Τα κελιά στον Διόνυσο, τα οποία είναι κομμένα στους πρόποδες της Πεντέλης, έχουν 10 εκατοστά νερό όλο τον χρόνο. Υπάρχει ένας σιδερένιος πάγκος στο κελί. Καθώς οι κρατούμενοι απαγορεύεται να βγουν από το κελί, το νερό γεμίζει με τα περιττώματά τους. Τα κελιά στο υπόγειο της Μπουμπουλίνας που χρησιμοποιούνται για απομόνωση είναι γεμάτα ζωύφια (σ.σ. παράσιτα).
  3. Απειλές θανάτου, ακρωτηριασμού και βιασμού. Άτομα που είχαν βασανιστεί πληροφορούνταν πως ο βασανισμός θα συνεχίζονταν συγκεκριμένη ώρα την νύχτα και έμεναν με διαρκή τρόμο από απειλές, ότι θα έπρεπε να υπομείνουν ξανά αυτό που είχαν μόλις βιώσει.
  4. Το γδύσιμο των κρατουμένων είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην Ελλάδα, όπου η σύνδεση γύμνιας και ντροπής είναι πολύ ισχυρή στον πολιτισμό τους.
  5. Ψεύτικες εκτελέσεις αναφέρονταν συχνά. Ο κρατούμενος αντιμετωπίζει ένα εκτελεστικό απόσπασμα, με δεμένα μάτια και τα τυφέκια εκπυρσοκροτούν. Κάποιοι κρατούμενοι το έζησαν περισσότερες από μία φορές. Πολύ συχνά λαμβάνει χώρα στην Καισαριανή, στο μέρος που λάμβαναν χώρα εκτελέσεις τον καιρό του πολέμου (σ.σ. Εκτελέσεις αγωνιστών από τους Ναζί).
  6. Η υπογραφή Δηλώσεων θεωρείται από πολλούς η πιο απάνθρωπη τεχνική του καθεστώτος. Ο εξαναγκασμός να υπογραφεί ένα χαρτί με το οποίο αποκηρύσσονταν γονείς, η σύζυγος ή των πολιτικών πιστεύω, επιδρά ειδικά σε άτομα με πολύ ανεπτυγμένη συνείδηση και ιδανικά. Αυτό χρησιμοποιούνταν με ειδικό τρόπο, ώστε να σπάσει το αγωνιστικό φρόνημα του κρατουμένου. Ο ειδικός σε αυτά τα ζητήματα είναι ο κος Τουρνάς, που προήχθη σε Διευθυντή των Ελληνικών Φυλακών από το καθεστώς. Ξεκινά βάζοντας τον κρατούμενο να υπογράψει κάτι άκακο, μετά το σκίζει και υποχρεώνει τον κρατούμενο να αποκηρύξει όλο και περισσότερα από τα ιερά του. Η Αντιπροσωπεία πήρε συνεντεύξεις από άτομα που είχαν υπογράψει την Δήλωση (σ.σ. Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων ή Δήλωση Νομιμοφροσύνης) υπό πίεση και κατά μια έννοια όλοι είχαν «σπάσει». Σε μια συγκεκριμένη συγκινητική περίπτωση, ένας πατέρας υπέγραψε για να δει την κόρη του που έπασχε από καρκίνο. Η κόρη του πέθανε πριν απελευθερωθεί και έπαθε νευρικό κλονισμό.

Η Ασφάλεια και η Στρατιωτική Αστυνομία δρουν ανορίοτες (σ.σ. χωρίς περιορισμούς, αν προτιμάτε) σήμερα στην Ελλάδα. Καθώς, σύμφωνα με τα λόγια του κου Παττακού, ο νόμος κοιμάται, η αστυνομία μπορεί να συλλάβει τον καθένα, σε οποιοδήποτε μέρος, οποιαδήποτε ώρα, με καμία υποχρέωση να τον κατηγορήσει ή να ενημερώσει τον οποιονδήποτε για την σύλληψή του. Πιστεύοντας πως η θέση τους απειλείται από τους αντικαθεστωτικούς προς την Κυβέρνηση, έχουν αντιδράσει βάναυσα σε όσους έχουν σχέση με την αντιπολίτευση (σ.σ. Αντικαθεστωτικοί Αγωνιστές να λέμε καλύτερα). Αυτοί που έχουν υποφέρει περισσότερο στα χέρια των δυνάμεων ασφαλείας είναι οι νέοι, όσοι είναι σχετικά άσημοι και όσοι πιστεύεται ότι είναι της αριστεράς.

Οργανισμοί, Μέρη και Άτομα που έχουν Εμπλακεί σε Βασανιστήρια

Τα βασανιστήρια ως ενσυνείδητη πρακτική διενεργούνται από την Ασφάλεια και την Εθνική Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ). Η Αντιπροσωπεία έχει συγκεντρώσει αποδείξεις από πρώτο χέρι ότι ο στρατός και η χωροφυλακή επίσης διεξάγουν βασανιστήρια, αλλά είναι δύσκολο να αποσαφηνιστεί αν επρόκειτο για μεμονωμένα περιστατικά ή για την στάνταρ (σ.σ. συνήθη) διαδικασία (σ.σ. Πλέον γνωρίζουμε και για αυτούς).

Αυτοί των οποίων τα ονόματα έχουν αναφερθεί με συχνότητα να διευθύνουν και να διενεργούν βασανιστήρια είναι οι Επιθεωρητής Λάμπρου, Διευθυντής της Ασφάλειας στην οδό Μπουμπουλίνας και οι ακόλουθοι αξιωματικοί – Μάλλιος (σ.σ. Εκτελέστηκε από την 17Ν), Μπάμπαλης (σ.σ.Εκτελέστηκε από τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα – Ομάδα Ιούνης ‘78), Καραπαναγιώτης, Κραβαρίτης, Σπανός, Γιαννικόπουλος, όλοι από το ίδιο γραφείο· Ταγματάρχης Θεοφιλογιαννάκος της Στρατιωτικής Αστυνομίας που βρίσκεται στο Στρατόπεδο Διονύσου έξω από την Αθήνα. Άλλοι που αναφέρονται συχνά είναι οι Ζαγούρας στον Διόνυσο, Υπολοχαγός Καπόγλου Διευθυντής Ασφάλειας Αιγάλεω και ο Κουβάς Ασφάλεια Πειραιά.

Τα μέρη που λάμβαναν μέρος τα πιο σοβαρά βασανιστήρια που αναφέρθηκαν στην Αθήνα είναι η Ασφάλεια στην Μπουμπουλίνας, το Στρατιωτικό Νοσοκομείο 401 και το Στρατόπεδο Διονύσου.

 

(Σχετικό 1: Υπ. Παναγιώτης Πιπινέλης, Υπ. Εμπορίου 1961, Πρωθυπουργός 19 Ιουνίου με 29 Σεπτέμβρη του 1963, βουλευτής ΕΡΕ 1963-1964, Υπ. Εξωτερικών της Χούντας από 20 Νοεμβρίου 1967-19 Ιουλίου 1970)

 

Γράφει ο Σοφοκλής Αρχοντάκης
#IFI

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Mind Opener

Στην Κορυφή