fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε | Τηλεφωνική φάρσα

στo Χαρτοφύλακας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου
Κείμενο αναγνώστη όπως δημοσιεύθηκε εδώ (αναδημοσιεύουμε απόσπασμα  του άρθρου)

Η κυρία αυτή, αυτή ναι, που βλέπετε στη φωτογραφία, πρωταγωνιστεί σε ένα video που αναρτήθηκε πριν λίγες μέρες σε μια σελίδα του Facebook και έγινε, κατά την ιδιωματική διάλεκτο των γιουτουμπάδων, viral.

Δημοφιλής, όχι γιατί σαν ηλικιωμένο μέλος ενός ιστιοπλοϊκού πληρώματος επέδειξε τις ναυτικές της δεξιότητες, αλλά γιατί έκανε μια «έξυπνη» τηλεφωνική φάρσα.

Καταμεσής του πελάγους, ανοιχτά της Σερίφου, και ενώ το ιστιοφόρο μιας παρέας από την Βούλα έπλεε και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος ήταν απασχολημένα με το να πηγαινοέρχονται σαν μπουλούκι από την μία πλευρά του σκάφους στην άλλη -ανάλογα με την κλίση του σκάφους κάθονται όλοι μαζί στη σωστή μεριά και κρεμάνε τα πόδια τους- αυτή λοιπόν η Κυρία, θυμήθηκε, φαίνεται, τα μακρινά μαθητικά της χρόνια και σκέφτηκε να κάνει μια φάρσα.

Όπως δείχνει το σχετικό video, που μπορεί να απολαύσατε στην αρχή του κειμένου, πήρε το σοβαρό της ύφος -αλίμονο, δεν κάνεις πλάκα όταν σε πιάνουν τα γέλια- και έπιασε στα χέρια της το τηλέφωνο, αφού το νούμερο -όχι η ίδια, του τηλεφώνου εννοείται- και την ανοιχτή ακρόασή της τα πληκτρολόγησε ένας όμορφος και γεροδεμένος νέος.

Ο άνδρας, μέλος του πληρώματος, ένα πιστό αντίγραφο της ράτσας των τηλεμάγειρων -μοντέλων που εμφανίζονται στα πρωινάδικα της Μενεγάκη, καθόταν δίπλα της και δίπλωνε όλη την ώρα γύρω από ένα παλούκι το σχοινί της μάτσας.

Προσπαθούσε απεγνωσμένα να συγκρατήσει τα γέλια που τον είχαν πιάσει, ακούγοντας μια συνομιλία-φάρσα, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος που και αυτά γελούσαν, από την ανοικτή ακρόαση.

Ποιος έκανε την φάρσα; Η Κυρία Σοφία.

Έτσι έμαθα ότι ονομάζεται η δημοφιλής, πλέον, αυτή Κυρία.

Το διάβασα, κιόλας, από αυτόν που έκανε την ανάρτηση στη σελίδα μιας ομάδας, που κάνουν το Kefi τους με το sailing και από ό,τι φαίνεται και με τις τηλεφωνικές πλάκες, τις οποίες μάλιστα δεν διστάζουν να ανεβάσουν στο διαδίκτυο, προκειμένου να αποδείξουν στους υπόλοιπους ότι τα υγιή σώματα ανήκουν σε έξυπνα μυαλά.

Και σε ποιόν την έκανε;

Σε ένα εργαζόμενο μιας τηλεφωνικής εταιρείας, από αυτές που διαφημίζουν ότι σου βρίσκουν λογιστή, κομμωτή, η υδραυλικό και δίνουν πληροφορίες για τα πάντα.

Συνήθως, αυτοί που τηλεφωνούν στα παιδιά αυτά, των εταιρειών παροχής τηλεφωνικών υπηρεσιών, ρωτάνε, εκτός από τα εύκολα για το τι παίζει ένας κινηματογράφος ή πού μπορούν να βρουν σουσάδικο με έκπτωση, κάτι συνήθως εξειδικευμένο.

Δύσκολο μεν, αλλά όχι αδύνατο να απαντηθεί.

Να, για κανένα φαναρτζή που να έχει ανταλλακτικά για φτερά σκαραβαίου του ’70, για καμία νυχού που κάνει pedicure σε σκυλιά, η για κομπιουτερά που γνωρίζει να μεταφέρει αρχεία από σκληρό δίσκο υπολογιστή με καταργημένο λογισμικό.

Τα παιδιά αυτά, που συνήθως είναι εξηγημένα, ξέρουν ότι, εάν τους ζητήσεις αισθητικό για κατ’ οίκον σωματική φροντίδα, εννοείς φτηνή πoυτάνα.

Εάν τους ρωτήσεις για ήσυχο και ρομαντικό restaurant, καταλαβαίνουν ότι είσαι παντρεμένος και θέλεις να βγεις με καμία γκόμενα και να μη σε πάρουν χαμπάρι.

Είναι σιωπηλοί μάρτυρες και γνωρίζουν και άλλα πολλά που αποτελούν την συσσωρευμένη και ανεκτίμητη εμπειρία τους.΄

Έχεις μια ανάγκη και σε εξυπηρετούν άμεσα, αν δεν τους κάνεις τον έξυπνο.

Αν τους κάνεις καλή πλάκα, μπορεί να τη γουστάρουν, αλλά για λόγους επαγγελματικής ευσυνειδησίας δεν συμμετέχουν.

Την ακούνε, χωρίς να σχολιάζουν.

Η Κυρία Σοφία, όμως, που τηλεφώνησε και είπε ότι είναι ανοιχτά της Σερίφου, δεν ζήτησε από το παιδί που πήρε την γραμμή ούτε εν πλω ανεφοδιασμό με νερό, ούτε λάδια για την μηχανή, ούτε ακόμη κανένα τεντά για τα μαντάρει τα πανιά του σκάφους.

Για να μη φανεί ότι κάνει χαβαλέ, ξεκίνησε με την γλοιώδη κολακεία, ότι τηλεφωνεί σε εταιρεία που διαφημίζεται πώς βρίσκει τα πάντα.

«Μάλιστα» απάντησε ο ευγενής υπάλληλος της τηλεφωνικής εταιρείας, περιμένοντας να ακούσει το αίτημα της Κυρίας Σοφίας.

Την σέντρα στο παιγνίδι της φάρσας την είχε η Κυρία Σοφία. Χωρίς να την πιάσουν τα γέλια, ρώτησε:

«Είμαι ανατολικά της Σερίφου. Μπορείτε να μου πείτε, σας παρακαλώ, πού θα βρω αέρα, γιατί δεν έχει καθόλου;»

«Τι είπατε;» απάντησε σαστισμένος ο Υπάλληλος. «Δεν σας ακούω, γιατί έχει παράσιτα η γραμμή»

«Αέρα, αέρα παιδί μου, πού θα βρω αέρα» του επανέλαβε με λίγο πιο απαιτητικό τρόπο, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας χασκογελούσαν για την εξυπνάδα.

Όχι, η Κυρία Σοφία δεν ζήτησε να μάθει την κατεύθυνση του ανέμου στην περιοχή της Σερίφου. Για να έχει η φάρσα γούστο και να αξιοποιήσει την άγνοια του υπαλλήλου της τηλεφωνικής, ζήτησε σκέτο αέρα.

Δεν κατάλαβε ο δόλιος ο τηλεφωνητής -το παιδί που να σκαμπάζει την γλώσσα των σκαφάτων- τι εννοούσε η Κυρία Σοφία, αφού δεν του είπε καν ότι βρίσκεται μέσα σε σκάφος στη θάλασσα.

Σίγουρα, αέρα, πρώτη φορά του ζητούσαν. Ο εργαζόμενος ευρισκόμενος σε καταφανή αδυναμία να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση -αφού σίγουρα δεν κατάλαβε τι του ζητούσαν- το μόνο που μπόρεσε να αρθρώσει ήταν ένα «Τι να σας πω, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω».

Αυτό το «Δεν ξέρω» του νεαρού έκανε την Κυρία Σοφία να ξεσπάσει.

«Ε, πώς δεν μπορείτε;» τον επέπληξε δίνοντας του και το ανάλογο μάθημα αναζήτησης πληροφοριών.

«Άμα μπείτε στο meteo και ψάξετε» συνέχισε, «θα μου πείτε πού θα βρω αέρα»

«Ώστε αυτό ήτανε, ο αέρας που ζητούσε; Τον καιρό θα θέλει» σκέφτηκε από μέσα του ο υπάλληλος με το πού άκουσε για meteo και. για να είναι σίγουρος, ενεργώντας σύμφωνα με τις διαδικασίες της εταιρείας, την ρώτησε εάν εννοεί τον καιρό.

Δήθεν νευριασμένη η Κυρία Σοφία, απάντησε ότι δεν θέλει τον καιρό αλλά πού θα βρει αέρα.

Και κάθε φορά που ζητούσε αέρα, η φωνή της Κυρίας Σοφίας γινότανε όλο και πιο επιβλητική, μα συνάμα και αυταρχική. Δεν άφηνε περιθώριο στον άτυχο υπάλληλο, ούτε ανάσα να πάρει.

Το δύστυχο παιδί, κατάπιε την γλώσσα του, και εικάζω ότι έπεσε με τα μούτρα στην οθόνη του υπολογιστή. Κάτι θα έψαχνε, δεν είναι όλες οι πληροφορίες έτοιμες, και αυτό έκανε την Κυρία Σοφία να τα χώσει στον υπάλληλο για μία ακόμη φορά.

«Μπορείτε ή δεν μπορείτε; Μην πληρώνω και τσάμπα» του είπε, και ο τηλεφωνητής της ζήτησε μισό λεπτό να ψάξει να βρει τους ανέμους, που επιτέλους κατάλαβε ότι αυτό ήταν επιτέλους που ενδιέφερε την πελάτισσα της εταιρείας.

Με το πού άκουσε η κυρία Σοφία ότι πρέπει να περιμένει για λίγο φούντωσε.

«Να με πάρετε εσείς πίσω, μόλις το μάθετε. Να μην πληρώνω εγώ, αφού εσείς δεν ξέρετε να μου πείτε πού θα βρω αέρα».

Εδώ το παλικάρι στύλωσε τα πόδια του και της είπε κάτι για την διαδικασία της εταιρείας -αυτό έλειπε να δουλεύουν με τσαμπατζήδες και χασομέρηδες αυτές οι εταιρείες- και η Κυρία Σοφία προκειμένου να μη διακοπεί η φάρσα έσφιξε τα δόντια και περίμενε την απάντηση του νεαρού τηλεφωνητή.

Για να μην πολυλογούμε -γιατί η φάρσα καθαυτή ήταν μια κρύα ανοησία με την οποία μπορούν να γελάνε μόνο βλάκες, ηλίθιοι και ιστιοπλόοι- το παιδί της τηλεφωνικής εταιρείας της βρίσκει ότι πνέει βορειοδυτικός άνεμος και η Κυρία Σοφία στην κορύφωση της πλοκής της φάρσας κατεβάζει την εργαλειοθήκη των ευφυολογημάτων του Σεφερλή και του Αρκά.

«Ναι, βορειοδυτικός» του απάντησε σε συνεργατικό πνεύμα, «αλλά ανατολικά ή δυτικά του νησιού;» προσπάθησε να τον εγκλωβίσει πάλι, ενώ ταυτόχρονα αναζητούσε τα γέλια επιβεβαίωσης της εξυπνάδας της.

Και για να τον μπερδέψει ακόμη περισσότερο, άρχισε να του λέει και διάφορες άλλες βλακείες περί της κατεύθυνσης των ανέμων, αυτές που αμφιβάλλω αν καταλαβαίνουν και οι ίδιοι οι επαγγελματίες του αθλήματος.

Μέχρι που τον ρώτησε, και εάν περνάει ο άνεμος πάνω ή κάτω από το νησί, τόσο ευφυές χιούμορ να φανταστείτε.

Το παλικάρι άφωνο με τις αηδίες που άκουγε, απαντάει στο τέλος με ένα «Δεν ξέρω» και η φάρσα κλείνει με ένα ευγενικό ευχαριστώ της Κυρίας Σοφίας προς τον τηλεφωνητή -αλίμονο οι αριστοκράτες είναι πάνω απ’ όλα ευγενείς- η οποία υπομειδιά ευχαριστημένη που έφερε σε πέρας το έργο του δημοσίου ξεφτιλίσματος ενός εργαζόμενου.

Η προβολή του video τελειώνει με τα χάχανα που ακούγονται από το πλήρωμα και σου θυμίζουν αυτά των θεατών δεκαετίας χούντας που γελούσαν με αστεία εποχής Οικονομίδη σε καλοκαιρινή επιθεώρηση του Green Park.

Συμπερασματικά, στην παρέα αυτή, που μάλλον θα έχει σαν μασκότ της την χωρατατζού Κυρία Σοφία, θα πρέπει η φάρσα της να φάνηκε πολύ έξυπνη, και δεν θα ήταν τόσο η πλοκή της -αφού τις ίδιες ανησυχίες περί της ύπαρξης ανέμων έχουν όλοι οι νεόκοποι κυβερνήτες- που έκανε τους υπόλοιπους να γελάνε, όσο η αμηχανία και αδυναμία του νεαρού υπαλλήλου, να καταλάβει την έκφραση «πού θα βρω αέρα».

Αυτό ήταν που έφερε γέλια στην παρέα.

Ο ευγενικός τηλεφωνητής, ένας πιθανόν πανεπιστημιακός απόφοιτος, που εργάζεται για τετρακόσια ευρώ ένα οχτάωρο -μπορεί και δεκάωρο- μποτιλιαρισμένος σε ένα γραφείο κλουβί, αντί να γαμωσταυρίσει την Κυρία Σοφία, προσπαθούσε να βρει λύση στο πρόβλημα της.

Τα παιδιά αυτά, οι τηλεφωνητές, μπορεί από μέσα τους να κατεβάζουν χριστοπαναγίες, αλλά στον πελάτη είναι Παναγίες.

Και ο λόγος είναι, ότι δεν γνωρίζουν, οι δύστυχοι αυτοί υπάλληλοι, εάν πίσω από την οιαδήποτε παράλογη απαίτηση, ακόμη και ενός παράφρονα, δεν κρύβεται ο λεγόμενος μυστικός πελάτης ή κοινώς ο ρουφιάνος της εταιρείας.

Αυτός δηλαδή που θα βαθμολογήσει την εξυπηρέτηση, την γνώση και την ευγένεια του υπαλλήλου, και ανάλογα με την επιδειχθείσα συμπεριφορά, η εταιρεία είτε θα εξακολουθήσει να τον έχει σκλάβο με τετρακόσια ευρώ η θα τον απολύσει.

Λοιπόν; Γελάσατε, εσείς, με την φάρσα;

Εγώ μπορεί να είμαι κρύος, αλλά πάντως δεν γέλασα καθόλου.

Ήτανε μια καθαρά ταξική φάρσα, που το ύφος η χροιά της φωνής αυτής της κυρίας πρόδιδε την διάθεση της να ξεφτιλίσει ένα υπάλληλο.

Προσοχή, τον υπάλληλο, όχι την εταιρεία. Η εταιρεία μάλλον διαφημίστηκε, αφού κουτσά-στραβά βρήκε αέρα.

Η φάρσα της παρέας δεν ήταν γυμνασιακού επιπέδου, να ζητήσει delivery πίτσας μεσοπέλαγα.

Η κυρία Σοφία ζήτησε, με την αργκό των σκαφάτων, αέρα.

Για την υψηλού επιπέδου αισθητική χιούμορ των ανθρώπων που αγαπούν την ιστιοπλοΐα, η διατύπωση της απαίτησης σε συνδυασμό με το επιβλητικό ύφος της φωνής της Κυρίας Σοφίας, ήτανε μια έξυπνη φάρσα.

Τι ξεγνοιασιά, από τα προβλήματα της καθημερινότητας, και τι ανεξαρτησία να ξεχωρίζεις από την πλέμπα, κάνοντας εσύ κάτι που οι άλλοι δεν μπορούν ή δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν, και εσύ να σπας πλάκα με ένα φοβισμένο, από την ετοιμότητα του λόγου της Κυρίας Σοφίας, υπάλληλο;

Πιθανόν το αλάτι της θάλασσας, κολλημένο στο μυαλό των παιδιών της αθλητικής αυτής ομάδας, να τα έκανε να μην καταλάβουν, ότι η συμπεριφορά της Κυρίας Σοφίας -στην διάρκεια της φάρσας αυτής- ήταν μια μαχαιριά στην ανυπαρξία μέλλοντος για ένα καταπιεσμένο υπάλληλο, που δεν είχε δικαίωμα αντίδρασης.

Γιατί ο υπάλληλος δεν γνώριζε την Κυρία Σοφία και ποιος ξέρει τι καθίκι μπορεί να αποδεικνυόταν, εάν τον κάρφωνε για αντιεπαγγελματική εξυπηρέτηση στους υπεύθυνους της εταιρείας του.

Για ελάτε, λοιπόν, στη ψυχολογική θέση ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζει την ορολογία των ιστιοπλόων, αλλά καταλαβαίνει ότι τον δουλεύει, Κυριακή απόγευμα, μια κωλόγρια μέσα από ένα σκάφος -έτσι θα την έλεγε από μέσα του ο υπάλληλος, όχι εγώ που όντας ευγενής την αποκαλώ στο κείμενο Κυρία Σοφία-, ενώ εκείνος είναι κλεισμένος μέσα σε ένα γραφείο και τον ψήνει η ζέστη.

Πιθανολογεί ακόμη, ο δυστυχής εργαζόμενος, ότι κάποιοι από την παρέα της Κυρίας Σοφίας, αυτής με τα λόγια τα κοφτά και ψαρωτικά, ίδια με αυτά τα καθημερινά του Προϊσταμένου του, κάνουν μια παρέα να γελάει εις βάρος του.

Θα ήθελε να αντιδράσει, μα δεν του επιτρέπεται.

Νιώθει να πνίγεται, φαίνεται, από την φωνή του, όσο σκληρά εκπαιδευμένος και να είναι.

Δεν είμαι κοινωνικός ψυχολόγος, αλλά με βεβαιότητα εικάζω, ότι κλείνοντας την γραμμή, θα είπε μέσα του: «Άντε γ@μήσου, μωρή, αργόσχολη κωλόγρια».

Θα ήθελε, στα σίγουρα, να της το πει και στα ίσια, αλλά φοβάται ότι θα χάσει τη δουλειά του.

Και ας πούμε, ότι η φάρσα τέλειωσε με το κλείσιμο της γραμμής και ο άτυχος νέος κατάπιε το κάζο της παρέας και το ανταπέδωσε με ανάλογα μπινελίκια.

Είχε, μεν, υποστεί μια προσωπική ήττα , αλλά δεν είχε ρεζιλευτεί σε τρίτους.

Το ρεζιλίκι του θα ξεκινούσε, αμέσως μετά την ανάρτηση του video της διακωμώδησης του στο διαδίκτυο.

Το 11880 είναι μια γνωστή εταιρεία, η Κυριακή 2 Ιουλίου είναι η μέρα της ανάρτησης και οι υπάλληλοι που κάνουν βάρδια την μέρα εκείνη γνωρίζουν ό ένας τον άλλον.

Άρα ο υπάλληλος, τις επόμενες μέρες, είχε γίνει ρόμπα στους συναδέλφους του.

Γιατί με τόσες προβολές -πάνω από εξακόσιες χιλιάδες- και την αναφορά του αριθμού 11880 είναι αδύνατόν να μην μαθευότανε το όνομα του μέσα στην εταιρεία που εργάζεται.

Εσείς, τι συναίσθημα, νομίζετε ότι θα κατακυρίευε την ψυχή αυτή του παιδιού;

Να σας πω εγώ;

Μίσος.

Η κυρία Σοφία, εάν είχε παρακολουθήσει το «Μίσος» του Ματιέ Κασσοβίτς – δεν την κόβω να την είχε δει και αν ποτέ ήθελε να προβληματιστεί θα επέλεγε να ακούσει κανένα Ράμφο- θα καταλάβαινε ότι το κοινωνικό μίσος δεν σπέρνεται τόσο από τις οικονομικές διαφορές που χωρίζουν τους ανθρώπους, όσο από συμπεριφορές καταπίεσης, αποκλεισμού και χλευασμού της έλλειψης «τρόπων», γνώσεων η αποχής από δραστηριότητες των κατωτέρων τάξεων.

Από το επιβλητικό λεκτικό ύφος της Κυρίας Σοφίας, αυτό που αποπνέει το κράμα συμπλέγματος ανωτερότητας και θρασύτητας ενός κουτσαβοκυριλέ λόγου, τύπου Σαμαρά, είμαι σίγουρός, ότι, εάν ο υπομονετικός υπάλληλος την μπινελίκιαζε, η θρασεία αυτή Κυρία, με το τουπέ που την διακρίνει, δεν θα το είχε σε τίποτα να κάρφωνε τον υπάλληλο αυτόν στους ανώτερους του και να απαιτούσε, με το ίδιο επιτακτικό ύφος, από αυτούς την απόλυσή του.

Και τότε, η ιστορία του αέρα θα επαναλαμβανόταν όχι σαν φάρσα, αλλά σαν τραγωδία για τον απολυμένο υπάλληλο.

Η Κυρία Σοφία, όπως τουλάχιστον την κατέταξα προσωπικά, ανήκει στην θαυμαστή κατηγορία των winners και των αρίστων του φιλελευθερισμού.
Καλά, θα μου πείτε, και εσύ πώς συμπέρανες ότι η Κυρία και η παρέα της είναι φιλελεύθεροι;

Σου έδειξαν καμία ταυτότητα των «Μένουμε Ευρώπη», των «Παραιτηθείτε» η των «Όλοι μαζί μπορούμε»;

Δεν χρειάζεται. Δια της εις άτοπον απαγωγή αποδεικνύεται.

Η φιλοσοφική αυτή μέθοδος λαμβάνει δεδομένα και με την λογική αποκλείει διαδοχικά τις εναλλακτικές.

Πιστεύετε ότι ένας ψηφοφόρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ένας ιδεολόγος αριστερός η κάποιος ψηφοφόρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θα έκανε τέτοια πλακίτσα;

Δεν νομίζω.

Θα έκανε φάρσα σε ένα εργαζόμενο ένας ορθόδοξος κομμουνιστής; Αυτοί δεν κάνουν πλάκα ούτε στα αφεντικά τους.

Η εναλλακτική, λοιπόν, να είναι αυτή η παρέα μια παρέα αριστερών, αποκλείεται.

Ποιοι μένουν από το πολιτικό φάσμα; Οι Συριζαίοι, οι φασίστες και οι φιλελέδες.

Οι Συριζαίοι εξαιρούνται ex officio, όχι γιατί είναι αριστεροί, αλλά γιατί κουβαλούν την αρχέγονη και ακατέργαστη πασοκίλα, που δεν έχει ακόμη προλάβει να εισχωρήσει στα σαλόνια των ευγενών ναυτικών αθλημάτων.

Οι δύσμοιροι αυτοί, το πολύ-πολύ, να παίζουν καμία ρακέτα στην παραλία η να απολαμβάνουν τα τσιπουράκια τους σε κανένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι.

Δεν έχουν ακόμη προλάβει να εντρυφήσουν στα αγαθά του μεταλλαγμένου σοσιαλισμού.

Το τοπίο της αναγνώρισης, της πολιτικής ταυτότητας της παρέας που έκανε την φάρσα, αρχίζει να ξεκαθαρίζει.

Μείνανε οι φασίστες και οι φιλελεύθεροι.

Να μην το παρατραβήξουμε περισσότερο με τις κλαδικές υποδιαιρέσεις των φιλελευθέρων, γιατί εκεί μέσα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα.

Με «έθνο» ή «θρήσκο» φιλελέδες, νεοφιλελεύθερους, κοινωνικούς φιλελευθεριστές, εκσυγχρονιστές και δεν ξέρω και εγώ τι άλλου είδους φρούτα έχει μέσα αυτό το καλάθι, δεν ξεχωρίζεις εύκολα τα ευγενή από τα λούμπεν στοιχεία.

Αν και οι νεοφιλελεύθεροι είναι ευγενείς κοινωνικοί φασίστες, οι original φασίστες από την φύση τους δεν κάνουν πλάκες σε εργαζόμενους.

Προτιμούν να τους πλακώνουν απευθείας στο ξύλο.

Άρα, με δεδομένο ότι η παρέα της Κυρίας Σοφίας και η ίδια ήταν ευγενικοί στους τρόπους, δεν είπε στο παιδί της τηλεφωνικής «Άντε, ρε μ@λακισμένο, ακόμα να μου βρεις αέρα», απομένει να είναι μια παρέα ευκατάστατων Μενουμευρωπαίων -γιατί η ιστιοπλοΐα είναι ένα άθλημα χωρίς σύνορα- φιλελέδων.

Το οικονομικό προφίλ, αυτής της κατηγορίας ανθρώπων, παραπέμπει είτε σε αργόσχολους εισοδηματίες είτε σε υψηλόμισθους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που η οικονομική τους άνεση τους επιτρέπει να ασχολούνται με το ευγενές σπορ, μπας και ανέβουν κοινωνικά ή πιάσουν την καλή, και, κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού τους, να σκέφτηκαν πώς μπορούν να αυτοσχεδιάσουν κοινωνικά.

Και όπως ο Luigi Pirandello στην ομότιτλη με το κείμενο θεατρική παράσταση δίνει στον performer την ελευθερία να καταπατήσει το κείμενο του συγγραφέα, έτσι και στην παρέα της Κυρίας Σοφίας είπαν να σπάσουν την κορεκτίλα του φιλελευθερισμού και να αγνοήσουν τα ιδεολογικά κείμενα περί ισότητας ευκαιριών, σεβασμού της διαφορετικότητας, προστασίας της προσωπικότητας των εργαζομένων και άλλες τόσες μ@λακίες που προβάλλουν οι διαφημιστικές τους καμπάνιες.

Αντισυμβατικοί φιλελέδες, λοιπόν, είναι το προφίλ της παρέας και όσο για τον ακριβή παραπάνω προσδιορισμό μου ως «ευκατάστατων Μενουμευρωπαίων», μεταξύ μας τώρα, με βοήθησε άθελα της και η ίδια η Κυρία Σοφία, αφού το δεξί της χέρι είναι φορτωμένο με τον μισό Λαλαούνη.

Η Κυρία Σοφία, ντυμένη ανάλογα, είναι η ιδανική παρέα για να είσαι δίπλα της στο Σύνταγμα σε συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε» η στο Καλλιμάρμαρο, για να παρακολουθήσεις μαζί της συναυλία πρώην αριστερών καλλιτεχνών.

Για να κλείσει το κεφάλαιο της πολιτικής τοποθέτησης των ανθρώπων που κάνουν τέτοιες φαρσούλες, πίσω από την κάθε κυρία Σοφία της αστικής τάξης, δεν κρύβεται ένας βάρβαρος Χρυσαυγίτης φασίστας, αλλά ένας ευγενής φιλελεύθερος με εσώψυχα φασίστα.

Η Κυρία Σοφία, ποτισμένη από την χυδαιότητα του φιλελευθερισμού κάνει την πλάκα της για να περάσει ή ώρα, γιατί να λέγεται η αλήθεια σε ιστιοπλοϊκό σκυλοβαριέσαι, σε ένα εργαζόμενο που θεωρεί ότι μπορεί να βρίσκεται σε αυτή την χαμηλή θέση, επειδή η ανισότητα είναι μέσα στην φύση της κοινωνίας.

Βαθιά μέσα της, πιστεύει ότι τα παιδιά της, που μπορεί να φοίτησαν σε κανένα ιδιωτικό Κολλέγιο, είχαν δασκάλους για ιδιαίτερα και το κυριότερο χρήματα για να πάνε σε ένα Stanford η ένα Cambridge – είχαν τις ίδιες ευκαιρίες με ένα πτυχιούχο από τις δυτικές συνοικίες.

Και επειδή ο τελευταίος δεν είναι από την πάστα των ικανών η των «ηρώων», έτσι χαρακτηρίζουν τους μπατίρηδες νέους οι χορηγοί υποτροφιών των μεγάλων εταιρειών, είναι άξιος της μοίρας του.

Μια μοίρα που τον έχει προδιαγράψει να εξυπηρετεί την Κυρία Σοφία και τους ομοϊδεάτες της.

Η ξαδέλφη μου η Ράνια, σεξοψυχολόγος και γνωστή για την συμπάθεια της στον φιλελευθερισμό, μελετώντας επί δίωρο όλο το λεκτικό ύφος της Κυρίας Σοφίας, συμπέρανε ότι η φαρσέρ, πιθανόν ανικανοποίητη στη νεότητά της, αναζητεί στην τρίτη ηλικία την προσοχή, που πιθανόν δεν της προσφέρθηκε στη πρώτη της νιότη.

«Κυρίες, σαν αυτή, ξάδελφε» μου έγραψε σε μήνυμά της, «υποκαθιστούν τις ιστορικά ανικανοποίητες επιθυμίες τους με την επίδειξη ισχύος απέναντι στους αδύναμους»

«Σε ευχαριστώ, ξαδέλφη» της απάντησα, «αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο εν μέρει. Γιατί, μέσα από την φάρσα σε ένα εργαζόμενο αναδύεται το σκληρό πρόσωπο μιας νέας κοινωνίας».

Για κάτσε, ρε φίλε, θα μου πει κάποιος. Σαν πολύ τοις μετρητοίς δεν πήρες την πλακίτσα της Κυρίας Σοφίας; Είναι κακό να κάνει κανείς μια φάρσα;

Καθόλου κακό δεν είναι να κάνεις φάρσα. Κακό είναι να ξεφτιλίζεις την κοινωνική θέση αυτού που δέχεται τη φάρσα.

Η φιλοσοφία της Κυρίας Σοφίας είναι πληρώνω δύο ευρώ για ένα λεπτό και γελάω σε βάρος ενός, που είναι υποχρεωμένος να με ακούει, γιατί έχει ανάγκη τα δέκα ευρώ την μέρα.

Την φάρσα την κάνεις για να φοβίσεις ένα ισχυρό. Δεν την κάνεις για να επιδείξεις το πνεύμα σου σε ένα φουκαρά.

Η φάρσα εάν παρέμενε στα κλειστά σύνορα μιας ναυτικής παρέας, όσο βλακώδης κι αν είναι, δεν προσβάλλει κανένα άλλον, παρά μόνον, στιγμιαία ίσως, αυτόν που την υφίσταται.

Η φάρσα της Κυρίας Σοφίας, μπορεί και από μ@λακία της, και όχι από πρόθεση για να είμαστε δίκαιοι, ξεφτίλισε δημόσια μια ολόκληρη τάξη χαμηλόβαθμων εργαζομένων.

Γιατί, είναι άλλο μια παρέα φαντάρων να κατεβάζει τα σώβρακα ενός χοντρού συναδέλφου τους μέσα στο θάλαμο μιας μονάδας και άλλο να του τα κατεβάζει στον υπεραστικό σταθμό λεωφορείων.

Το στοιχείο της κοροϊδίας που ενέχει μέσα της κάθε φάρσα μετασχηματίζεται σε διαπόμπευση, όταν αυτή δημοσιοποιείται για την προβολή της εξυπνάδας του φαρσέρ.

Φάρσα, Κυρία μου Σοφία, είναι να γνωρίζεις το ψώνιο ή την επιθυμία ενός ανθρώπου, και να το αξιοποιήσεις υποβάλλοντας τον νοητικά στην δυνατότητα της εκπλήρωσης μιας επιθυμίας του, η οποία είναι στην πραγματικότητα αδύνατη.

Φάρσα, παραδείγματός χάρη, είναι να με πάρεις τηλέφωνο, να μου πεις ότι εκπροσωπείς ένα εκδοτικό οίκο, και ότι θέλεις να εκδώσεις τα κείμενα μου σε βιβλίο.

Φάρσα, επίσης, είναι να στείλεις mail στον Πιτσιρίκο και να του ζητήσετε την άδεια να προβάλλετε στα πανιά του σκάφους σας το blog του.

Και μάλιστα, αντί να σας πληρώσει, να τον πληρώστε.

Με άλλα λόγια, η φάρσα πρέπει να απευθύνεται σε αυτούς που μπορεί προσωρινά να τους ανατρέψει μια δεδομένη αβεβαιότητα η άρνηση αποδοχής μιας νέας κατάστασης.

Η φάρσα δεν πρέπει να τρομοκρατεί αυτόν που την υφίσταται και να αποφέρει καταστροφικές επιπτώσεις μέχρι την αποκάλυψη της πραγματικότητας.

Σε μια υστερική γυναίκα που υποφέρει από παθολογική ζήλεια, δεν της τηλεφωνείς για να της πεις ότι είδες τον άντρα της να βγαίνει με μια γκόμενα από ξενοδοχείο της παραλιακής. Δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει στην απελπισία της.

Μπορεί, με το πού θα επιστρέψει ο ανυποψίαστος σύζυγος, να του ρίξει βιτριόλι και να τον κάψει.

Με την φάρσα δεν πρέπει να θίγεται μια σωματική, πνευματική, ψυχική ή τέλος κοινωνικοοικονομική αδυναμία η ατέλεια του άλλου.

Δεν στέλνεις πρόσκληση για αγώνα δρόμου σε κουτσό, και δεν ανακοινώνεις πρόσληψη σε άνεργο.

Δεν είναι φάρσα, Κυρία μου Σοφία, να τηλεφωνήσεις εσύ, που εργάζεσαι σαν στέλεχος πολυεθνικής, σε άνεργο πτυχιούχο Οικονομικών και να τους πεις ότι επιλέχτηκε για interview στην Goldman Sachs.

Εξαίρεση του κανόνα είναι η αποστολή πoυτάνας σε πoύστη, με την προϋπόθεση ότι ο τελευταίος έχει sense of humor.

Όταν η πραγματικότητα αποκαλυφθεί, εσύ μεν θα γελάς, αλλά αυτός θα πέσει σε ακόμη πιο βαθύ μαρασμό.

Την φάρσα, Κυρία Σοφία μου, την κάνει ο οικονομικά ή ταξικά κατώτερος προς τον ανώτερο του με απώτερο σκοπό, μέχρι την αποκάλυψη της πραγματικότητας να αισθανθεί σαν ίσος προς ίσο.

Φάρσες μεταξύ αγνώστων έχουν φορά από τον καταπιεσμένο στον καταπιεστή. Όταν η φορά αντιστρέφεται, αυτό δεν είναι φάρσα.

Είναι χλευασμός και όταν κοινοποιείται στο Facebook διαπόμπευση.

Με τη φάρσα δεν ξεφτιλίζεις ένα κατώτερο σου για να γελάσεις με την πραγματική αδυναμία του να σου απαντήσει, όπως θα ήθελε να σου απαντήσει.

Οι φάρσες, οι καλές βέβαια, γίνονται επί ίσων κοινωνικών όρων.

Για να κερδίσεις σε μια φάρσα, Κυρία Σοφία, πρέπει να έχει ο αντίπαλός σου το δικαίωμα της έξυπνης απάντησης ή αντίδρασης.

Όταν ο άλλος έχει την δυνατότητα αναστροφής της φάρσας, ναι η φάρσα έχει αξία.

Πριν από καμία δεκαριά χρόνια, παραμονές Χριστουγέννων, ο Τζίγκερ έστειλε στον Κόκκαλη μια κάσα με το κρασί «Παράγκα» και ο πρόεδρος το ανταπέδωσε με μια κάσα «Πόρτο», την ομάδα που είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό.

Μπορείς να μου πεις, σε παρακαλώ, τι περιθώριο αντίδρασης έχει ο υπάλληλος, που, αν σου έλεγε ότι θα στείλει ένα αεροφόρο από το Λαύριο για ανεφοδιασμό, την επόμενη μέρα θα έπαιρνε πόδι από την τηλεφωνική;

Γιατί, ενώ το ξέρεις, ότι οι συνομιλίες καταγράφονται και αξιολογούνται από Προϊσταμένους, εσύ γνωρίζοντας ότι δεν θα σου απαντήσει, προσπαθείς να ξεφτιλίσεις τον υπάλληλο.

Το τέλος μιας φάρσας, Κυρία Σοφία, πρέπει να έχει σαν αποτέλεσμα να γελάσουν και οι δύο πλευρές.

Στο τέλος της δικής σου φάρσας μπορεί να γελάσατε εσείς, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι γέλασε ο εργαζόμενος του 11880.

Φάρσες κάνουν συνήθως οι πιτσιρικάδες.

Όταν μια γυναίκα ηλικίας άνω των εξήντα χρόνων -όπως δείχνει η φωτογραφία την κομψή στην εμφάνιση Κυρία Σοφία, φτυστή στη φάτσα η Μιράντα Ξαφά είναι- κάνει μία ταξική φάρσα, η περίπτωση της δεν υπάγεται στο φάσμα του παλιμπαιδισμού.

Φάρσα, από ηλικιωμένη Κυρία, με έντονα στοιχεία υφολογικής αλαζονείας και λεκτικού καψονιού –υποχρεώνεις ένα φουκαρά να σου βρει αέρα- εν γνώσει σου ότι απευθύνεσαι σε ένα κατώτερο σου που αδυνατεί, γιατί δεν του επιτρέπεται, να σου δώσει μια έξυπνη απάντηση, τότε η συμπεριφορά του φαρσέρ εφάπτεται των αχανών συνόρων του γεροντικού σκατοψυχισμού.

Η φάρσα είναι μια μορφή της δυναμικής σάτιρας.

Και στη σάτιρα ως γνωστόν δεν χτυπάς τον αδύναμο. Τον ισχυρό χτυπάς, που άλλωστε γράφει στα @ρχίδια του αυτά που ακούει.

Θα μου πεις ότι φάρσες, σε προχωρημένη ηλικία, έκανε και ο Ιταλός Ούγκο Τονιάτσι, με τους εντιμότατους φίλους του σε κάτι χήρες σε νεκροταφεία ή σε επαρχιώτες ταξιδιώτες στις αποβάθρες των σιδηροδρομικών σταθμών της Κάτω Ιταλίας.

Καμία του, όμως, φάρσα δεν είχε σαν αντικείμενο την διακωμώδηση βιομηχανικών εργατών.

Η κυρία Σοφία μπορεί να νομίζει ότι έχει χιούμορ ή ότι έγινε δημοφιλής με το video που κοινοποίησε η παρέα της και προβλήθηκε πάνω από επτακόσιες χιλιάδες φορές.

Άλλη, όμως, είναι η πραγματικότητα, που πιθανόν αγνοεί.

Η Κυρία Σοφία είναι το θλιβερό προσωπείο του νεοφιλελευθερισμού.

Μιας ιδεολογίας που δεν θέλει μόνο τον εργαζόμενο σκλάβο για δωδεκάωρο ή υποτακτικό στις ορέξεις της αβάσταχτης ελαφρότητας του πνεύματος της, αλλά τον θέλει και υποκείμενο της βίας που του ασκεί, μέσω του χλευασμού της αδυναμίας του να αντιδράσει.

Γ.Κ.

Υ.Γ.1 Πολύ θα γούσταρα να ζούσα στην Αμερική και ο εργαζόμενος του 11880 να ανέθετε σε καμία δικηγορική εταιρεία να ασκήσει καμία αγωγή στην Κυρία Σοφία για προσβολή προσωπικότητας.

Και απορώ γιατί δεν την ασκεί αυτός ο Έλληνας εργαζόμενος, αφού τον έκανε ρόμπα στην εταιρεία του και πιθανόν στον περίγυρό του. Με πάνω από επτακόσιες χιλιάδες προβολές στο youtube αποκλείεται να μην έχει μαθευτεί το όνομά του.
Και θα γούσταρα να την έβλεπα στα Δικαστήρια, όχι γιατί θέλω να χάσει λεφτά η Κυρία Σοφία με καμία αποζημίωση -άλλωστε λεφτά έβγαλε το Facebook με τόσες προβολές- αλλά για να τσεκάρω, εάν είναι το ίδιο ετοιμόλογη όταν εκείνη βρίσκεται σε αδύναμη θέση.
Υ.Γ.2 Αντιπαρέρχομαι τα σχόλια των αναγνωστών της ανάρτησης και τα παραθέτω για λόγους ιστορικής πληρότητας του κειμένου. Δεν μπορώ, όμως, να κρύψω την ικανοποίησή μου για την στατιστικά επιβεβαιωμένη ορθή εκτίμησή μου ότι η φάρσα αυτή εμπίπτει στο φάσμα της τομής των συνδρόμων πνευματικής μαλάκυνσης και γεροντικού σκατοψυχισμού.

 

Ιστορία αναγνώστη όπως δημοσιεύθηκε στο https://pitsirikos.net (Απόσπασμα άρθρου)

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Χαρτοφύλακας

Στην Κορυφή