Αντιμέτωποι με τόση ενοχή δεν μπορούμε από το να προχωρήσουμε σε απεργία. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ενώ οι εργαζόμενοι εξακολουθούν για χρόνια να κάνουν τεράστιες οικονομικές θυσίες η ίδια η εταιρεία αποφασίζει να δαπανήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ενός ποδοσφαιριστή. Μας λένε ότι η στιγμή είναι δύσκολη. Και ενώ οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους σφίγγουν όλο και περισσότερο τις ζώνες τους, η εταιρεία αποφασίζει να επενδύσει πολλά χρήματα σε μόνο έναν άνθρωπο! Είναι εντάξει; Είναι φυσιολογικό για ένα άτομο να κερδίζει εκατομμύρια και χιλιάδες οικογένειες να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν έως τα μέσα του μήνα; Είμαστε όλοι εξαρτημένοι από το ίδιο αφεντικό, αλλά σε αυτήν την στιγμή τεράστιας κοινωνικής δυσκολίας, αυτή η άνιση μεταχείριση δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Οι εργαζόμενοι της Fiat έχουν υπηρετήσει την εταιρεία για τουλάχιστον τρεις γενιές, πλουτίζοντας όποιον κινείται γύρω από την εν λόγω εταιρεία, και σε αντάλλαγμα έλαβαν πάντα και μόνο μια ζωή δυστυχίας. Η εταιρεία θα μπορούσε να επενδύσει σε μοντέλα αυτοκινήτων που διασφαλίζουν το μέλλον των χιλιάδων ανθρώπων και όχι μόνο σε έναν άνθρωπο. Προτιμούν τον κόσμο του παιχνιδιού, την διασκέδαση για οτιδήποτε άλλο. Για τους λόγους που περιγράφονται ανωτέρω, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης κηρύσσει απεργία από την Κυριακή (22:00) 15 Ιουλίου μέχρι την Τρίτη (06:00), 17 Ιουλίου 2018».
Λοιπόν: Οι εργαζόμενοι της FIAT απεργούν με την παραπάνω ανακοίνωση με το που γίνεται η μεταγραφή του Ρονάλντο στη Juventus! Πραγματικό νέο. Σαφώς δεν είναι χούλιγκανς (μιας και αυτοί ενίοτε αγαπούν την απεργοσπασία) και σαφώς δεν βλέπουν την ζωή μέσα από το πρίσμα δέκα ακριβοπληρωμένων παιχτών που έχουν προσδώσει στο ποδόσφαιρο την δυσφημιστική αξία του πιο στημένου ως απάτη αθλήματος. Το να απεργεί κάποιος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Και αυτοί το αποφάσισαν. Αφενός για να παλέψουν για τα μεροκάματα τους. Αφετέρου για να δηλώσουν το απαράδεκτο του πράγματος να θεωρούνται δούλοι και με τέτοια θρασύτητα από τα αφεντικά. Και επιπλέον να ξεκαθαρίσουν για την όλη ποδοσφαιρική ευτέλεια (Επιτέλους! Όχι στα κανάλια ειδικών και στις ειδικές εφημερίδες μα μπροστά στις κλειστές πύλες των εργοστασίων).
Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου συνεχίζει να αγαπάει το ποδόσφαιρο και προφανώς η περίφημη ρήση του Αλμπέρ Καμύ -ανάμεσα σε πολλές άλλες από παγκόσμια μυαλά που δεν χωράει ίχνος αμφιβολίας για την «ριζοσπαστικότητα» τους-, πως «όλα όσα γνωρίζω περί ηθικής και πειθαρχίας τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο» μας βρίσκει σύμφωνους. Αυτή η ρήση ωστόσο δεν εφάπτεται πουθενά με την «ηθική» οποιουδήποτε «ροναλντικού» ποδοσφαίρου, ποδοσφαίρου της ανείπωτης φήμης και των δισεκατομμυρίων που την ακολουθούν. Είμαστε τόσο σίγουροι -όσο ακριβώς σύμφωνοι- πως αν είχε εικόνα ο αγαπημένος μας συγγραφέας μονάχα του παρόντος ποδοσφαίρου θα το έθετε πολύ μα πάρα πολύ διαφορετικά.
Η ηθική του ποδοσφαίρου εν γένει (και όχι εν μέρει) είναι η ηθική ενός πραγματικού αγωνίσματος και τέτοια ηθική δεν γεννιέται μέσω bets, στοιχημάτων, ανοιγμένων κεφαλιών και μεταγραφικών νέων ηδονικής σχεδόν αντιμετώπισης. Μα μέσα από μια άλλη: Την ηθική του αγώνα. Έτσι μας βρήκε με ανοιχτές τις αγκαλιές η απόφαση των εργαζομένων της FIAT να απεργήσουν μπρος στις μπίζνες της μπάλας. Μιας απόφασης που δίνει μάθημα συνδικαλιστικής ευρύτητας, πολιτικής οξύτητας και ηθικής σοβαρότητας. Μιας απόφασης που είναι δεμένη με την ζωή γιατί μονάχα αν παλεύεις για αυτή μπορείς να είσαι μέρος της… και να παίζεις και πραγματικά μπάλα.
«Για τον Ρονάλντο 400 εκ. και για τους εργάτες μονάχα κλοτσιές στα αρχίδια» γράφει μια από τις αφίσες της απεργίας. πηγή: Corriere dello Sport.it
Πηγή: toperiodiko.gr
