fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Ο Αλέξανδρος Τσούτης | Ο κόσμος της διαφήμισης, η ματιά του ταξιδιώτη, η ψυχή του φωτογράφου

στo Working heroes

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Συνέντευξη του Αλέξανδρου Τσούτη στην Αμάντα Πατσοπούλου

Συναντώντας τον Αλέξανδρο για τη συνέντευξή μας, δεν ήξερα τι να τον ρωτήσω πρώτα από όλα, για το επάγγελμά του (Creative Director) και τον κλάδο της Διαφήμισης ή για την ιδιότητά του ως traveller με καλλιτεχνική ματιά; Πατήσαμε το rec και προλάβουμε να τα πούμε σχεδόν όλα εκείνο το απόγευμα. Μιλήσαμε για το επάγγελμα του Διαφημιστή, για το πόσο δημιουργικό ή όχι μπορεί να είναι αυτό, για το πώς λειτουργεί ο κλάδος και πώς μπορείς να εισαχθείς σε αυτόν. Κάναμε ένα γόνιμο διάλογο για το ρόλο της διαφήμισης στη διαμόρφωση της καταναλωτικής συμπεριφοράς. Συμφωνήσαμε σε πολλά και σε κάποια άλλα όχι, όπως για παράδειγμα για το αν ο καταναλωτής είναι τελικά έξυπνος ή χειραγωγήσιμος και για το πώς δημιουργούνται οι αγοραστικές ανάγκες, βρεθήκαμε με απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες. Στα μισά της συνάντησής μας, ξεκινήσαμε πλέον ένα μακρινό ταξίδι μαζί με τον Αλέξανδρο, με οδηγό τα φωτογραφικά του κάδρα. Από το Ουζμπεκιστάν και την Ιορδανία μέχρι την Παπούα Νέα Γουινέα και τη Γουατεμάλα, συνειδητοποιήσαμε πόσο έντονο είναι το πάθος του για τους ανθρώπους και μάθαμε πώς καταφέρνει να ταξιδεύει τόσο συχνά.

Οι διαφημιστικές εταιρίες ειδικεύονται σε επιμέρους τομείς ή κάνουν όλες τα πάντα; Πόσο σημαντικό είναι το τηλεοπτικό σποτ πλέον;

Αρκετές διαφημιστικές εταιρίες ειδικεύονται σε επιμέρους τομείς. Τον τελευταίο καιρό, μιας και το digital κομμάτι είναι το παρόν και μέλλον του κλάδου, έχουν ξεπηδήσει πολλές εταιρίες που ειδικεύονται μόνο σε αυτό το κομμάτι και όχι στην above-the-line επικοινωνία [1]. Στην εταιρία που εργάζομαι (14 χρόνια μαζί τους, κοντά 24 στον κλάδο γενικά) ασχολούμαστε με την 360 επικοινωνία, δηλαδή με όλους τους τομείς. Όσον αφορά στο τηλεοπτικό σποτ,  η τηλεόραση στην Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κάλο επίπεδο (από άποψη budget) παρόλο που τα τηλεοπτικά κανάλια ματώνουν και κλείνουν- κρατάει ακόμα καλά και τροφοδοτεί το χώρο και τις διαφημιστικές εταιρίες που έχουν απομείνει.

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ Creative Director, Marketing Manager και Art Director; Πες μας λίγα λόγια για τη δομή μιας διαφημιστικής εταιρίας.

Ο Art Director και ο Creative Director είναι δύο τίτλοι κομματιών του Δημιουργικού. Ουσιαστικά, ο Art Director είναι ο γραφίστας ενώ ο Creative Director είναι ένα βήμα πιο πάνω και σίγουρα μπορεί να κάνει και το κείμενο, είναι στην ουσία ο Manager μίας ομάδας. Ο Marketing Manager είναι συνήθως στην πλευρά του πελάτη ενώ από τη δική μας πλευρά, αυτός που ασχολείται με τον πελάτη είναι ο Account Manager. Τα δύο κύρια κομμάτια μιας διαφημιστικής είναι το Δημιουργικό και το Client Service. Επί της ουσίας, υπάρχουν πολλά ζεύγη “Γραφίστας-Κειμενογράφος” κάτω από έναν director και φυσικά ένα πολύ απαιτητικό project μπορεί να απασχολήσει και όλη την εταιρία.

Τι εχέγγυα απαιτούνται από έναν υποψήφιο για να εισαχθεί στον κλάδο της διαφήμισης; Ποια τα απαραίτητα πτυχία, ποιες σχολές προτιμούνται αυτή τη στιγμή και τελικά, παίζει ρόλο το πτυχίο ή το portfolio;

Το κομμάτι του Client Service συνήθως επανδρώνεται από αποφοίτους σχολών Μάρκετινγκ. Στην ουσία ο απόφοιτος επιλέγει αν θα αναζητήσει εργασία στη πλευρά του πελάτη ή σε μία διαφημιστική. Για το Δημιουργικό, ο Αrt Director πρέπει να είναι από Σχολή Γραφιστικής ενώ ο Κειμενογράφος, είναι κάπως πιο δύσκολο να οριστεί. Πρέπει σίγουρα να είναι κάποιος που του αρέσει η διαφήμιση, που παρακολουθεί τον κλάδο και έτσι θα μπορέσει να δώσει κάποια δείγματα γραφής ώστε να τον εμπιστευθεί κάποιος και να πρωτοεισαχθεί στο χώρο. Πρέπει να έχει φαντασία, να μπορεί να πλάθει ιστορίες και να μπορεί να χειρίζεται πολύ καλά τη γλώσσα. Υπάρχουν κάποιες σχολές ΜΜΕ, αλλά και πάλι δε διδάσκουν τόσο δημιουργική σκέψη , είναι περισσότερο εφ’ όλης της ύλης. Η θέση του Γραφίστα από την άλλη, δε μπορεί να καλυφθεί από έναν αυτοδίδακτο, αφού το ζήτημα είναι αισθητικό και όχι απλά ο χειρισμός των διαφόρων προγραμμάτων Η/Υ. Πρέπει να έχεις μία αισθητική, την οποία δεν την αποκτάς απαραιτήτως σε μία σχολή, αλλά εν πάσει περιπτώσει, δοκιμάζεσαι για το τι μπορείς να κάνεις και τι όχι και σχηματίζεις έτσι το προσωπικό σου portfolio. Τέλος, σε όλο το κομμάτι του Δημιουργικού, πρέπει όλοι να έχουν γνώσεις digital πλέον. Όποιος αγαπάει αυτή τη δουλειά και τον ενδιαφέρει, πρέπει διαρκώς να βλέπει διαφημίσεις και ευτυχώς πλέον στο ίντερνετ βρίσκεις τα πάντα και όχι όπως με τη γενιά μου, που κυνηγούσαμε μόνο dvd και περιοδικά. Ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να δοκιμάζει τον εαυτό του σε υποθετικά project/σενάρια για να εξασκηθεί.

Αλέξανδρος Τσούτης

Υπάρχει μία φήμη για τον κλάδο, περί σκληρών ωραρίων, δύσκολων αδειών.  Πώς είναι η πραγματικότητα; Πόσο έντονο είναι το άγχος και το στρες στο επάγγελμα;

Τις άδειες σου τις παίρνεις κανονικά όπως κάθε υπάλληλος. Για τα ωράρια, η αλήθεια είναι ότι ξεκινάμε αργά και τελειώνουμε αργά, δεν είναι ένα τυπικό 8ωρο. Δεν είναι βέβαια όλες οι ώρες του 8ώρου παραγωγικές, η ιδέα κατεβαίνει ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να απασχοληθείς με τη δουλειά σου ακόμα και την ώρα που κάνεις μπάνιο ή είσαι στη τουαλέτα ή σε άλλες προσωπικές στιγμές, μπορεί να σου έρθει ακόμα και τότε. Λίγο πολύ υπάρχει και μία ευελιξία ωραρίου, ανάλογα και την εκάστοτε εταιρία πάντα. Υπάρχει γενικά έντονο άγχος. Όταν έχεις ένα deadline να βγάλεις μία ιδέα, που να είναι και καλή και πρωτότυπη, ξέρεις ότι είναι κάτι που δε μπορεί να μη γίνει, πως η ιδέα πρέπει να βγει. Όσο γίνεσαι πιο έμπειρος βέβαια μεθοδεύεις  τον τρόπο σκέψης σου και είναι λίγο πιο εύκολο.

Πώς έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τον κλάδο σας και πόσο απορροφητικός είναι ο κλάδος σε νέες θέσεις;

Η διαφήμιση επλήγη ιδιαίτερα. Κάποια κανάλια ή μάλλον κάποιο κανάλι, που έκλεισαν πήραν μαζί τους και πολλές διαφημιστικές εταιρίες. Μισθολογικά, αν και κάποτε ήταν ένα καλοπληρωμένο επάγγελμα, ο κλάδος έχει επηρεαστεί επίσης σημαντικά. Οι ονειρεμένοι μισθοί του κλάδου δεν υπάρχουν πια, ειδικά για τους νεοπροσληφθέντες. Γι αυτό πιστεύω πως πρέπει και να το αγαπάς πολύ για να το κάνεις και όχι απλά για να “πιάσεις την καλή”! Οι προσλήψεις δύσκολα γίνονται μέσω αγγελιών. Οι υποψήφιοι στέλνουν βιογραφικά στις εταιρίες και αν τα δείγματα δουλειάς τους είναι καλά, υπάρχει πιθανότητα πρόσληψης, σε junior κυρίως επίπεδο και με χαμηλό μισθό. Δύσκολα μια εταιρία θα επενδύσει πλέον σε υψηλόμισθους.

Σε τι ποσοστό θεωρείς ότι το επάγγελμα εμπεριέχει αγνή καλλιτεχνικότητα; Μήπως τελικά, λόγω περιορισμών κόστους και πεπατημένων οδών, καταλήγει να είναι ακόμα μια δουλειά με πολλές τυποποιημένες διαδικασίες;

Δεν κάνουμε τέχνη αλλά χρησιμοποιούμε τις τέχνες για να κάνουμε όσα κάνουμε. Είναι επάγγελμα που εμπεριέχει έμπνευση και γενικά είναι ωραίο να πληρώνεσαι για να ταξιδεύεις με τη φαντασία σου, να φτιάχνεις ιστορίες. Κάθε project έχει τη διαφορετικότητά του αλλά και το άγχος του. Είναι στο σύνολο της μια δημιουργική δουλειά που φυσικά εάν την κάνεις για πολλά χρόνια θα σου φανεί μία συνηθισμένη εργασία. Επίσης, κακά τα ψέματα, είμαστε σε μία πολύ συντηρητική χώρα που δεν αντέχει πολύ δημιουργικότητα. Στο εξωτερικό ο κόσμος και η τάση της διαφήμισης αλλάζει κάθε περίπου δύο χρόνια. Στην Ελλάδα, όχι.

Σε έχουν φρενάρει ποτέ; Να θεωρήθηκε μια ιδέα σου extreme και να απορρίφθηκε;

Αυτό συμβαίνει συνέχεια, είναι η δουλειά της απόρριψης όπου το 90% των ιδεών σου απορρίπτονται και ένα 10% περνάει από πολλές μα πολλές αλλαγές. Από την άλλη βέβαια, είναι κατανοητό, ότι κάποιος που επενδύει για να διαφημίσει ένα προϊόν, σε μία χώρα που δεν αντέχει και πολλά-πολλά, σε μία κοινωνία που δεν αντέχει μεγάλη προοδευτικότητα, θα φοβάται για την επένδυσή του. Όμως, το να κάνεις και μία safe επένδυση είναι συχνά σαν να πετάς και ένα μέρος των χρημάτων σου. Πάντα παροτρύνω την ομάδα μου προς την πρωτοτυπία, ας κινηθούμε πρωτότυπα και θα δούμε μετά πώς θα το “μαζέψουμε” αν χρειαστεί. Άλλωστε , συνήθως εμείς χαράζουμε τη στρατηγική. Μετά αρχίζουν οι παρουσιάσεις των ιδεών μας, πρώτη παρουσίαση στον πελάτη, δεύτερη, τρίτη και πάει λέγοντας.

Papua New Guinea Copyright © Alexandros Tsoutis

Πόσο επεμβαίνει το επάγγελμα αυτό στην προσωπική σου ζωή; Εταιρικές υποχρεώσεις εκτός ωραρίου, δεσμευμένα ΣΚ και μόνιμη ενασχόληση με το αντικείμενο υπάρχουν;

Προσωπικά δεν έχω οικογένεια, αλλά βλέπω και από συναδέλφους ότι είναι γενικά ένα πρόβλημα η φύση της δουλειάς. Δε μπορείς να κανονίσεις πάντα κάτι, μπορεί ανά πάσα στιγμή να τύχει κάτι έκτακτο και να ακυρώσεις πχ. τις διακοπές ή το ΣΚ σου.

Ανεβαίνοντας ιεραρχικά στην εταιρική πυραμίδα, τι αλλάζει;

Έρχονται πολλές ευθύνες. Πρέπει πλέον να είσαι “μπροστάρης” στο Δημιουργικό αλλά και να διαχειρίζεσαι μία ομάδα ανθρώπων.

Τι κάνει έναν manager “καλό”;

Το προφανές: Να μπορέσεις να εκμαιεύσεις από τους ανθρώπους τον καλύτερο τους εαυτό. Να βρίσκεις τις ισορροπίες ανάμεσά τους, να τους δίνεις κουράγιο στα δύσκολα. Να είσαι και φιλικός αλλά και αυστηρός κάποιες φορές. Αλλά και “ανθρώπινος”πάνω από όλα και Φίλος.

Υπάρχει ένα φαινόμενο, κατά το οποίο η προαγωγή επιφέρει αρνητικές αλλαγές στη συμπεριφορά του εργαζόμενου. Το έχεις συναντήσει;

Το έχω συναντήσει κατά κόρον. Λες να το έχω πάθει και εγώ και να μη το καταλαβαίνω; Δε ξέρω πραγματικά γιατί η εξουσία διαφθείρει τόσο, αλλά πιστεύω πως συμβαίνει σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Δε ξέρω αν είναι το άγχος, είναι μια μακρά κοινωνιολογική συζήτηση αυτή άλλωστε. Σίγουρα δεν είναι όμως οι ευθύνες που σε αλλάζουν. Δεν είναι δικαιολογία για να μεταλλαχτείς. Από όσο ξέρω πάντως, δεν έχω κακή φήμη.

Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σου,  το βασικότερο συστατικό επιτυχίας μιας διαφήμισης; Τι είναι αυτό που θα την αποτυπώσει καλύτερα στον καταναλωτή/θεατή;

Αυτό δε μπορείς να το ξέρεις από πριν. Αν μιλήσουμε για παράδειγμα για τη δημοφιλή σε όλους τηλεοπτική διαφήμιση. Καταρχάς βλέπεις αν θα γίνει word of mouth, δηλαδή να φτάσει να τη συζητάει τη διαφήμιση μια παρέα σε μία καφετέρια. Αυτές είναι οι διαφημίσεις με τη μεγαλύτερη επιτυχία, που έχουν και τις καλές πωλήσεις. Διότι δε μπορούμε φυσικά να μιλήσουμε για ανεξάρτητη δημιουργικότητα, υπάρχει πάντα ο στόχος των πωλήσεων. Για την ηθικότητα των πραγμάτων σε σχέση με την επιτυχία, να πούμε πως το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου στη διαφήμιση σημαίνει να κάνεις το προϊόν να πουληθεί. Μη ξεχνάς ότι δε κάνουμε Τέχνη, δε το κάνουμε για εμάς. Κάποιος έχει πληρώσει πολλά λεφτά για να πουληθεί το προϊόν . Η διαφήμιση είναι “η φωνή” ενός προϊόντος και γι αυτό οφείλεις να το υπηρετήσεις. Υπάρχει επίσης καταστατικό δεοντολογίας για την ελληνική διαφήμιση και κάποια πράγματα κόβονται όταν πρέπει πχ. όταν εμπεριέχεται σεξισμός, ρατσισμός κλπ. Φυσικά καλό είναι να μην κάνεις έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο και όχι απλά να κοπεί από το ΕΣΡ. Ακόμα και αν περάσει από εκεί -στο εξωτερικό έχουν συμβεί αυτά- μπορεί να είναι τέτοια η δημόσια κατακραυγή που να χάσεις τη δουλειά σου ή να δεχτείς μήνυση, να προκαλέσεις ακόμα και διαμαρτυρίες. Η Ελλάδα είναι και μία χώρα που θίγεται εύκολα, ιδίως με τα εθνικά θέματα. Τα θεία-θρησκευτικά θέματα φυσικά δε σκέφτεσαι καν να τα αγγίξεις σαν ιδέα!

MYANMAR Copyright © Alexandros Tsoutis

Πότε ξεκίνησες να επενδύεις χρόνο και budget στο πάθος που έχεις για το ταξίδι και την εξερεύνηση;

Πριν περίπου 11-12 χρόνια, όταν έκανα και το πρώτο μου υπερ-ατλαντικό ταξίδι θα έλεγα. Γενικά στην Ευρώπη δεν έχω πάει πολύ, δε μου πολυαρέσει η αλήθεια. Τα ταξίδια αρέσουν σε όλους, ακόμα και αν είναι μέχρι το χωριό σου, κι αυτό ταξίδι είναι, απλά πιο κοντινό. Το πρώτο μου ταξίδι το 2004 ήταν στην Κούβα. Το θέμα με το budget είναι απλό: Αν πας σε οργανωμένο ταξίδι και δώσεις τα λεφτά σου στα γραφεία ταξιδιών, ναι τότε, απαιτείται ένα καλό budget. Αν όμως το κάνεις με ένα σακίδιο στη πλάτη και πεις ότι δε θα πάω εκεί που θέλω αλλά εκεί που θα βρω μία καλή προσφορά, τότε γίνεται πιο εύκολο. Ο καταλύτης για μένα δεν ήταν το ταξίδι στη Κούβα, αλλά ο επόμενος προορισμός μου: η Βενεζουέλα. ΄

Πόσα έξοδα απαιτεί κατά μέσο όρο ένα ταξίδι;

Εξαρτάται από το πόσο ανθεκτικός είσαι και πόση πολυτέλεια θες.  Εγώ συνήθως αποσκοπώ σε μία μέση πολυτέλεια, ειδικά αν ταξιδέψω με κάποια κοπέλα, ώστε να έχει πχ. ένα ατομικό μπάνιο. Σε γενικές γραμμές, για 3 εβδομάδες, στη high season του Αυγούστου που τα εισιτήρια είναι ακριβά, θα βγει κάτι λιγότερο από 2,000 ευρώ. Στις μέρες μας, πιθανότατα κάποιος να πει φυσικά “όχι φίλε μου, είναι πάρα πολλά, δεν έχω”. Όμως σκέψου, ότι αν έχεις να διαθέσεις χρήματα για να πας διακοπές στην Ελλάδα (ειδικά σε νησί με ακτοπλοϊκά) για 3 εβδομάδες διακοπές, σίγουρα δε θα χαλάσεις πολύ λιγότερα- εκτός κι αν κάνεις μόνο ελεύθερο κάμπινγκ και δε νοικιάζεις δωμάτιο.  Προσωπικά, δεν ακολουθώ τις συμβουλές και τα πακέτα των πρακτορείων. Σου βάζουν πολλές εσωτερικές πτήσεις, τις οποίες  χρυσοπληρώνεις, σε «τρέχουν» να δεις μόνο επιφανειακά κάποια πράγματα. Προτιμώ πάντα να δω λιγότερα πράγματα, να το «ζήσω», να έρθω σε επαφή με τους ανθρώπους –γι αυτούς κυρίως ταξιδεύω άλλωστε-  παρά να πω ότι “είδα μία ακόμα πόλη και έβαλα και εκεί μία πινέζα”.

Από θέμα χρόνου, πώς τα βολεύεις;

Έχω την καλοκαιρινή μου άδεια, την Χριστουγεννιάτικη που είναι συνήθως δύο εβδομάδες, το Πάσχα, που βγαίνει σχεδόν μία εβδομάδα και μετά κάνα τετραήμερο για κάποιο κοντινό προορισμό εκτός Ευρώπης, όπως πχ. πήγα Ιορδανία την Καθαρή Δευτέρα του 2017.

Ο κόσμος συχνά ένα τέτοιο overseas ταξίδι, σαν τα δικά σου, το θεωρεί επίτευγμα ζωής λόγω της δυσκολίας του ή λόγω των εξόδων που απαιτεί. Γενικότερα όταν έχουμε λεφτά δεν έχουμε χρόνο και όταν έχουμε χρόνο, δεν έχουμε λεφτά. Τι γνώμη έχεις;

Δεν είναι πραγματικά τόσο δύσκολο όσο νομίζει κανείς. Μπορεί να κάνει μερικές “θυσίες”, να βγει ίσως για μερικά ποτά/φαγητά λιγότερα. Εγώ δεν έχω κυρίως χρόνο αλλά παράλληλα δεν έχω και οικογένεια, είμαι μόνος και οι υποχρεώσεις μου είναι για ένα μόνο άτομο. Δε θα έλεγα ότι στερούμαι πράγματα για να ταξιδέψω, αλλά σίγουρα προσέχω πολύ τα οικονομικά μου, δε σπαταλάω άσκοπα. Ο καθένας βάζει τις προτεραιότητές του στη ζωή. Φυσικά πάντα μιλάμε για όσους έχουν μία δουλειά γιατί στις μέρες μας υπάρχει πολύς κόσμος που δε μπορεί να επιβιώσει, πόσο μάλλον να ταξιδέψει.

Ένα άλλο θέμα που αποτρέπει τους ανθρώπους από το να ταξιδέψουν είναι ο φόβος. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσα ταξίδια, σε παρακινδυνευμένα μέρη τον νιώθω και εγώ. Έχω άλλωστε γεννηθεί από κλασική Ελληνίδα μάνα, μεγαλωμένος υπερπροστατευτικά. Όλοι οι Έλληνες έχουν αυτό το σύνδρομο του φόβου. Ως τώρα έχω μόνο κινδυνέψει από ελέφαντα -με πήρε στο κυνήγι- και όχι από άνθρωπο, παρόλο που είναι σίγουρα προκλητικό να κουβαλάω μια κάμερα μαζί μου. Έχω νιώσει παρείσακτος, μου έχουν για παράδειγμα πετάξει πέτρες στη Βόρειο Σομαλία απλά επειδή βρέθηκα σε μία αγορά με καμήλες με τη φωτογραφική μου.  Προσέχουμε, διαβάζουμε, μαθαίνουμε πάντα σε ποια μέρη δεν είναι καλό να πας. Σε κάποιες Αφρικανικές χώρες, ξέρεις ότι δε πας πχ. μπαρότσαρκα το βράδυ. Δε μπορείς να τα κάνεις όλα.

Και όλα αυτά γίνονται από μένα, μιλώντας μόνο Αγγλικά! Δυστυχώς δε ξέρω κάποια άλλη γλώσσα και αυτό βέβαια έχει την πλάκα του, αφού αναγκάζεσαι να χρησιμοποιήσεις τη γλώσσα του σώματος για να επικοινωνήσεις. Το πιο δύσκολο μου, ήταν που δε γνώριζα Γαλλικά στο Μάλι και εκεί δε μιλούν σχεδόν καθόλου Αγγλικά.

Πώς προέκυψε να συνδυάσεις την καλλιτεχνική φωτογραφία, με επίκεντρο τον άνθρωπο στα κάδρα σου, με την ιδιότητα του ταξιδιώτη;

Όλοι φωτογραφίζουμε στα ταξίδια μας, για την ανάμνηση. Έτσι ξεκίνησα και εγώ. Όλοι προσπαθούν να βγάλουν κάτι όμορφο στις φωτογραφίες τους, άλλοι ηλιοβασιλέματα, άλλοι λουλούδια. Εγώ απλά προσπάθησα να αποτυπώσω αυτά που αισθανόμουν σε αυτά τα μέρη και την ομορφιά που πηγάζει περισσότερο από την ανθρώπινη ψυχή και λιγότερο από τα τοπία.

BURMESE DAY – NATIONAL GEOGRAPHIC PHOTO OF THE DAY Copyright © Alexandros Tsoutis

Έχοντας πλέον την αναγνώριση της «δουλειάς σου» στον φωτογραφικό κλάδο, ακόμα και με βράβευση από το National Geographic , καταλαβαίνω ότι παρόλα αυτά, δεν αφιερώνεσαι επαγγελματικά στη φωτογραφία. Θα σε γοήτευε κάτι τέτοιο, πχ. να γίνεις ας πούμε ένας πολεμικός ανταποκριτής;

Νομίζω πως θα μπορούσα να τολμήσω κάτι τέτοιο, ναι. Έχω μία τάση φυγής και μία τάση να ξεπερνάω τα προσωπικά μου όρια συνήθως. Το πιο κοντινό σε αυτό, είναι ότι βρέθηκα στο Μάλι τα Χριστούγεννα, που θεωρείται εμπόλεμη ζώνη και στο πάνω μισό της χώρας δε μπορείς να ταξιδέψεις. Η Σομαλία επίσης έχει κοντά 30 χρόνια εμφύλιο αλλά στο Βόρειο κομμάτι που επισκέφτηκα, είχε μία τυπική ειρήνη. Έχω πάει και Υεμένη στην αρχή του εμφυλίου τους. Παρόλα αυτά, ευτυχώς, δεν έχω δει να «πέφτουν σφαίρες» μπροστά μου. Όπλα φυσικά παίζουν τριγύρω μου.

Έχεις κλονιστεί σημαντικά σαν άνθρωπος από κάποια ταξιδιωτική σου εμπειρία; Κι αν ναι, με ποιο τρόπο;

Ίσως και να έχω επηρεαστεί. Γενικά δε πιστεύω ότι τα ταξίδια βελτιώνουν τον άνθρωπο απαραιτήτως. Ξέρω πολλούς που ταξιδεύουν πολύ και είναι το ίδιο απάνθρωποι με πριν. Η αλήθεια είναι πως πάντα επιστρέφω σε έναν Δυτικό πολιτισμό και είμαι δέσμιος αυτού του συστήματος. Δεν έχω κάνει κάποια θυσία, να έλεγα ίσως πως μπορώ να τα παρατήσω όλα και να ζήσω με ένα «τίποτα», όπως ζουν αυτοί οι άνθρωποι σε κάποιες από τις χώρες που πήγα. Ούτε εγώ μπορώ να κάνω τη ζωή τους, μα ούτε αυτοί τη δική μου. Δε ξέρω αν με έχουν αλλάξει τα ταξίδια μου γιατί τελικά δεν είναι εύκολο να αλλάξεις. Αισθάνεσαι γεμάτος σαν άνθρωπος, ότι έχεις ζήσει δηλαδή πράγματα, αλλά σίγουρα δε μπορείς να μιμηθείς το παράδειγμα ζωής άλλων πολιτισμών όταν έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει κάπου αλλού.

Αναγνώρισες κάτι που να έχουν οι Έλληνες, που να τους κάνει ιδιαίτερους ή όπως λένε κάποιοι «γαμάτους»;

Και βέβαια ΟΧΙ. Είμαστε ένας λαός με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όπως όλοι οι λαοί. Το διαφορετικό που έχουμε είναι ότι δε σεβόμαστε πολύ τους συνανθρώπους μας, δεν υπολογίζουμε πολύ το διπλανό μας και αυτά είναι τα βασικά μειονεκτήματά μας.

Ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν μας μίλησε για τη στιγμή,  για το decisive moment. Θέλει ψυχή ή θέλει τεχνική κατάρτιση ή καλή λήψη ; Τι είναι πιο σημαντικό για σένα, το φως ενός κάδρου ή το θέμα καθαυτό ;

Μία καλή φωτογραφία είναι πάντα κάτι το υποκειμενικό. Οι λήψεις που ξεχωρίζω εγώ σαν “πολύ καλές” μπορεί απλά να είναι κάποιες με τις οποίες είμαι δεμένος με τη στιγμή που δημιουργήθηκαν. Το πιο σημαντικό για μένα είναι το φως και η ψυχή σε μία λήψη. Το φως είναι κάτι το τεχνικό ενώ η ψυχή μιας φωτογραφίας δε μπορεί να αναλυθεί, στο τι έχει και τι δεν έχει. Συχνά βλέπω πολύ ωραίες, άρτιες φωτογραφίες που δεν έχουν ψυχή χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι οι δικές μου έχουν. Εκτιμώ πάντα όμως αυτές που έχουν μέσα τους την ψυχή του φωτογράφου. Φαίνεται πάντα με πόση ευαισθησία ή όχι τράβηξε κάποιος μια εικόνα.

INDIA | Copyright © Alexandros Tsoutis
BOTSWANA | Copyright © Alexandros Tsoutis

 Διαβάζοντας τον Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ (Αμερικανό οικονομολόγο) συναντάμε την άποψη ότι … «Δεν αποφασίζει τελικά ο καταναλωτής. Η ζήτηση κατευθύνεται από την ίδια την προσφορά, μέσω των επίπλαστων αναγκών που δημιουργεί η διαφήμιση». Σε τι βαθμό ασπάζεσαι αυτή την άποψη και τελικά πόσο χειραγωγήσιμος είναι ο Έλληνας καταναλωτής;

Δε νομίζω ότι τις ανάγκες τις δημιουργεί η διαφήμιση αλλά αυτός που επινοεί ένα προϊόν. Όπως είχε πει ο Ford, αν ρωτούσα τους καταναλωτές, θα ήθελαν πιο γρήγορα άλογα και όχι αυτοκίνητα. Πιστεύω ότι ο εμπνευστής ή ο εφευρέτης δημιουργεί μία ανάγκη ενώ η διαφήμιση είναι “το δικαίωμα λόγου ενός προϊόντος” και αυτό είναι κάτι το θεμιτό.  Άλλωστε είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης να δημιουργεί ανάγκες ή να βρίσκει ευτυχία ίσως στον καταναλωτισμό. Η διαφήμιση ουσιαστικά ντύνει το προϊόν με ένα όμορφο περιτύλιγμα το οποίο όμως δεν είναι κάτι παραπάνω από το χρόνο που σου καταναλώνει. Σου κλέβω, για παράδειγμα, με το ζόρι λίγο από τον τηλεοπτικό ή ιντερνετικό σου χρόνο και γι αυτό οφείλω να σου δώσω ένα αντάλλαγμα που να είναι ωραίο για να σε ευχαριστήσω προσπαθώντας, παράλληλα και πάντα, να σε πείσω για κάτι. Ο καταναλωτής δεν είναι χαζός. Στις μέρες μας ο καταναλωτής είναι καχύποπτος και ο διαφημιστής δε μπορεί να τον κοροϊδέψει. Όποιος το προσπαθήσει, θα αποτύχει. Η διαφήμιση προσπαθεί απλά να κερδίσει το ενδιαφέρον του και λίγο από το χρόνο του ώστε να μη κάνει skip ή ζάπινγκ και να απομακρυνθεί.

Η διαφήμιση, το marketing και το branding έχει πολύ δυναμικό ρόλο και στον πολιτικό στίβο, διαμορφώνοντας πολιτικές προτιμήσεις ή και πολιτικά προφίλ. Μήπως τελικά ο πολίτης έπαψε να είναι πολίτης μιας Αστικής Δημοκρατίας και είναι απλά  καταναλωτής πολιτικών διαξιφισμών;

Θεωρώ πως η πολιτική διαφήμιση, δεν είναι ακριβώς διαφήμιση αφού έχει πίσω της ένα background μιας εκστρατείας που έχει λάβει θέση πάνω σε δημόσια ζητήματα. Παρόλο που έχουμε δει και τέτοιες διαφημίσεις, γενικά δε βασίζονται στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Έλληνας πολίτης μπορεί να επηρεάζεται αλλά νομίζω πως ούτως ή άλλως έχει τη τάση να ελπίζει σε νέα πρόσωπα, να δοκιμάζει και να τρώει συνεχώς τα μούτρα του. Η δημοσιότητα για έναν πολιτικό είναι “καλό πράγμα” αρκεί να είναι ικανός πάντα να τη διαχειριστεί. Αν δεν είναι ικανός, είτε κάνει διαφήμιση είτε όχι, θα αποτύχει. Και όπως είπαμε και πριν, ο καταναλωτής δεν είναι χαζός και πρέπει να είσαι ειλικρινής μαζί του.

Πώς είναι να εργάζεσαι πάνω σε μία κοινωνική διαφήμιση πχ. με ένα μήνυμα κατά του ρατσισμού;

Τότε πραγματικά βρίσκεις τον εαυτό σου ως διαφημιστής, λες ότι κάνεις επιτέλους κάτι που βοηθάει το κοινωνικό σύνολο. Εκεί βγαίνει και όλη η δημιουργικότητά σου αφού συνήθως δεν έχεις τα restrictions που έχεις σε άλλα προϊόντα. Εκεί πλέον νοιάζεσαι μόνο να ευαισθητοποιήσεις.

 

[1](σ.σ. : ATL  above the line communication είναι ο διαφημιστικός όρος που αναφέρεται στην διαφήμιση που χρησιμοποιείται κυρίως στα ΜΜΕ με σκοπό την προώθηση μίας φίρμας ή ενός προϊόντος ενώ η BTL : Below the line είναι η διαφήμιση τύπου ενός προς έναν και εμπεριέχει τη διανομή  και το promotion, φυλλαδίων, αυτοκόλλητων  κλπ που τοποθετούνται σε σημεία πώλησης, στο δρόμο ή σε πινακίδες)

 

*Όλες οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τον Αλέξανδρο Τσούτη για αποκλειστική χρήση και δημοσίευση στο IforInterview.com

Συνέντευξη, απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια κειμένου: Αμάντα Πατσοπούλου

 

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Working heroes

Στην Κορυφή