Απόσπασμα σεναρίου από την ταινία “A Cure for Wellness“
Προς τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου
Ένας άντρας δε μπορεί να παραβλέψει την αλήθεια. Δε μπορεί με τη θέλησή του να επιστρέψει στο σκοτάδι ή να επιλέξει να τυφλωθεί όταν έχει λάβει το δώρο της όρασης. Όπως δε μπορεί να ακυρώσει τη γέννησή του. Είμαστε το μόνο είδος, που είναι ικανό να δει την αντανάκλαση του εαυτού τού.
Το μόνο είδος που έχει την τοξίνη της αυτό-αμφισβήτησης προδιαγεγραμμένη στο γενετικό του κώδικα. Αγνοώντας τα δώρα που λάβαμε, εμείς μόνο χτίζουμε, αγοράζουμε, καταναλώνουμε. Τυλίγουμε τους εαυτούς μας μέσα στην ψευδαίσθηση της υλικής επιτυχίας.
Κλέβουμε και εξαπατούμε κατά την αναρρίχηση μας στην κορυφή αυτού που καθορίζουμε ως επίτευγμα. Υπεροχή ως προς τους άλλους ανθρώπους!
Υπάρχει μια ασθένεια μέσα μας. Υψώνεται σαν τη χολή που αφήνει μια πικρή γεύση στο λαρύγγι μας. Είναι εκεί, μέσα στον κάθε έναν από εσάς που κάθεστε γύρω από το στρογγυλό τραπέζι του συμβουλίου. Αρνούμαστε την ύπαρξή της, μέχρι που μια μέρα το σώμα μας επαναστατεί ενάντια στο μυαλό και στριγγλίζει : “Δεν είμαι καλά”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αυτή τη στιγμή έχετε στο μυαλό σας μόνο τη συγχώνευση. Μια ακάθαρτη ένωση δύο οργανισμών εξίσου άρρωστων. Αλλά η αλήθεια δε μπορεί να αγνοηθεί. Μόνο όταν μάθουμε τι μας τρώει, μόνο τότε να ελπίζουμε ότι θα βρούμε θεραπεία.
Δε θα επιστρέψω. Μην προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου ξανά.
Με εκτίμηση, Ρόλαντ Ι. Πέμπροουκ.
Ελεύθερη απόδοση / μετάφραση: I for Interview team
To my fellow members of the board.
A man cannot unsee the truth. He cannot willingly return to darkness…or go blind once he has the gift of sight… any more than he can be unborn.
We are the only species capable of self-reflection.
The only species with the toxin of self-doubt written into our genetic code.
Unequal to our gifts,we build,we buy, we consume.
We wrap ourselves in the illusion of material success.
We cheat and deceive as we claw our way…to the pinnacle of what
we define as achievement.
Superiority to other men.
There is a sickness inside us. Rising like the bile that leaves that bitter taste at the back of our throats.
It’s there in every one of you seated around the table.
We deny its existence until one day the body rebels against the mind…and screams out,
“I am not a well man.”
No doubt you will think only of the merger. That unclean melding of two equally diseased institutions.
But the truth cannot be ignored.
For only when we know what ails us can we hope to find the cure.
I will not return. Do not attempt to contact me again.
Sincerely, Roland E. Pembroke.
© I for Interview team
Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο, να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!
